توی ِ یک صـُبح ِ قشنگ .. میون ِ اهل ِ جـُنوب
با یه استکان ِ چای کنار ِ آتیش وُ چوب
.
نون ِ داغ وُ تازه که بوی زندگی میده
رُطب وُ خـُرماهای تازه از نخل رسیده
.
سـَر ِ سـُـفره میاریم با یه احساس ِ قشنگ
یجایی زیر ِ همین آسمونای یرنگ
.
جایی که مردمونش باصفا وُ خاکـیـَن
همشون مثل ِ هَـمَن .. آدمای ِ پاکـیـَن
.
خوزستان مال ِ منه ... مال ِ تـو .. مال ِ همه
سرزمین ِ شادی که توو دلِـش پُـر از غـمه ...
.
اینجا انقـد خوبه که مردمش دوسِـش دارن
واسه آباد کردنِـش ندیدم کـم بذارن
.
مردمش اهل ِ دلـَن .. اهل ِ موسیقی وُ ساز
هم نِی انبون میزنن .. هم دَف وُ تــُنـبک وُ جاز
.
همه شیک وُ خوش لباس توو دیار ِ خودشون
فرقـیـَم نمیکنه پـیر باشن یا که جـَوون
.
خوزستانی عاشقه .. عاشق ِ شادی وُ شور
عاشق ِ ماهی خوری اونم از نوع ِ صـُبور
.
قهوه ی لـذیذ وُ تلخ .. چای ِ هِـل یا دارچینی
لب ِ کارون میبرن دور ِ هم شب نشینی
.
جـلوی مهمونشون قـلیه ماهی میذارن
هرچی چیز ِ خوب دارن واسه مهمون میارن
.
آخه خـوزستانیا مردمی مهربونن
خوبی توو ذاتشونه .. همیشه خوب میمونن
.
خاک ِ خوزستان ِ من خاک ِ عاشق پَروَره
هرکی توش پا بذاره دل ِ اونو میبره
.
خوزستان مال ِ منه .. مال ِ تـو .. مال ِ همه
سرزمین ِ شادی که توو دلِـش پُـر از غـمه ...
.
