نه کسی را دوست دارم.. نه کسی در دل ِ من هست
نه کسی همرهِ عشق ِ دل ِ ناقابل ِ من هست
.
نه دگر تشنه ی عشقم.. نه دگر برده ی احساس
بعد از این کِـبر وُ سیاهی همه جا با دل ِ من هست
.
عشق .. شادی وُ محبَّت همه ارزانی ِ دُنیا
که فقط گوشه ی عُزلـَت حقّ ِ آب وُ گِل ِ من هست
.
آه وُ نفرین ِ دو عالم به من وُ بخت ِ سیاهم
که در آغاز ِ جوانی اینچنین حاصل ِ من هست
.
چه کسی صاحب ِ دنیاست که چنین عـدل ندارد ؟!
که دگر کرده فراموشم وُ ناغافل ِ من هست
.
دیگر عاشق نیستم؛ عشق در من مُرده است
آن خیال ِ دلـنـشین از سـَـرَم رَه بـُرده اسـت
.
داشــتـم در باغ ِ دل از نـگار ِ خــود گــُـلـی
کآن گــُل اکنون در دلم تا اَبـَد پژمـُرده است
.
تـو که پا گـذاشـتی تـوی عـشـق ِ ما
آره با تـوام ! با تـو ای لـَعـنـتی !
میـدونـستی از عـشـق ِ پاکـم به اون
نرفـتی عـقـب بـسکه پـَست فـِطرتی !
.
من از اون دلـم خونه امـّا تـویـی
- که دائـِم پـَس ِ لـَعـن وُ نـِفـریـنمی
شـُدی مثـل ِ تـومـُوری از جـنـس ِ بـُغـض
تـو یه غـُدّه تـو قـلب ِ چـرکـیـنمی
.
میخوام بی تـفاوت فـراموش کـنم
چی آوردی با بـودنـت بـر سـَرَم
ولی دسـت ِ من نـیست سـیاهـه دلـم
نمیـتـونم از نـفـرتـِت بگـذرم !
.
دلـم روشـنه عاقـبت آه ِ من
یـِروز دامنـِت رو میاد میگـیره
تـو اونروز پـشیـمون میـشی از خودت
ولی اون پـشیـمونی دیگه دیـره !
.
حالا کـه کـنارش میخـندی .. بخـند !
ولـی خـنده های تـو اشـک ِ مَـنه
بـدون نوبَـت ِ خـنده هام میـرسه !
همون روزیـکه کار ِ تـو شـیـوَنه ...
.
روزی به دیدنت می آیم ...
.
روزی شاید شبیه ِ امروز شاید شبیه ِ فردا ...
.
روزیکه پیرهن ِ حریر آبی ام را پوشیده ام
وَ درحالیکه چین چین ِ دامنم در باد میرقصد
وَ دسته گلی را که با ذوق برایت تهیه کرده ام
از شدّت ِ لرزه ی دل وُ دستم به زمین افتاده
با صدایی بغض آلود وُ چشمانی نمناک
آهسته میگویم :
.
"عزیــزم دیـدی آمــــــدم" ...!
.
