... مینویسم از دل ✒

مشخصات بلاگ

حسّ وُ حالم ظریف وُ عُـریان است
مثل ِ عریانی ِ تـن ِ نوزاد
.
وَ نگاهم همیشه رؤیایی ست
مثل ِ رؤیای کور ِ مادرزاد
.
حــرف هایم از درون ِ دلم
مثل ِ شعری که از قلم جاری ست

وَ زبانم لطیف وُ شیرین است
مثل ِ شیرینی ِ تـر ِ قـنـّاد ...
.


مُنا چ.ز ___

طبقه بندی موضوعی

۵ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «حسرت» ثبت شده است

مانده ام معلق میان ِ گذشته وُ آینده

نه گذشته رهایم میکند نه آینده میکشانم !

حال هم که حالش را ندارد تکان بخورد کمی به جلو یا عقب برانم !

.

چه سخت است ساکن ماندن میان ِ رفتن ها وَ نرفتن ها ...

چه سخت است ساکن ماندن میان ِ دیروزها وَ فرداها ...

چه سخت است ساکن ماندن میان ِ ایکاشها وُ حسرتها وُ آرزوها ...

.

چه سخت معلق ماندن میان ِ گذشته وَ آینده ...

.

چه سخت است من بودن !

.

به خوابم دیدم او را عاشقانه

که با اسب ِ سفید آمد شبانه ...

.

نِشاندَم روی اسب ِ بادپایَش

مرا بُرد با خودش تا بیکرانه ...

.

کنارش تا سحر آواز خواندم

وَ سَر دادم برایش این ترانه :

.

- بیا باهم بمانیم چون پرستو

کنار ِ هم بسازیم آشیانه ...

.

بیا  پـَر وا کنیم در آسـِمانها

جـُدا از درد وُ غمهای زمانه ...

.

بگیر امروز قلبم را که فردا 

نریزم اشک ِ حسرت دانه دانه ...

.

به ناگه خواب از چَـشمم جـُدا شد

وَ دیدم باز خود را کـُنج ِ خانه !

.

ولی این خواب ِ زیبا مُـژده ای داشت

برایَم داشت از عشقم نشانه !

.

که روزی باز می آید سُراغم !

گل ِ عشق هم زنـَـد در من جوانه ...

.

خدا را تو چه دیدی ! آه شاید

بمانـَد عشق ِ من هم جاودانه !

.

یکسال ِ دیگر هم گذشت بی او برایم 

با غصّه وُ شب گریه های بی صدایم

.

منکه گمان میکردم عشقم جاو ِدان است

حالا به زور ِ روزگار از او جـُدایَم

.

آنقـدر دورم کرد فلک از دیدِگانش

گرمای عشقش هم دگر رفت از هوایم

.

آه ای فلک کم بوده درد وُ غم برایم ؟

با دردِ عشق ِ او چگونه سَر نمایم ؟!

.    

ازبَس به شبها با خیالَش گریه کردم

اشکی نمی آید دگر از چـَشم هایم

.

حتـّی گلویم هم دگر قدرت ندارد

بـفشارد وُ خالی کند این بُـغض هایم

.

شبـها من وُ اندوه وُ حسرت می نشینیم

با کاغذ وُ شعر وُ قلم کُـنج ِ خـَفایم

.

شاید چُنین گردد که روزی او بخواند

حرف ِ دلم را از درون ِ شعرهایم !

.

جای ِ من اینجا نیست .. من ز دنیا سـیرم

از خودم ناراضی .. از خدا دلگـیرم

.

گاه، از زندگی ام جان به لب می آیـد

این چه بخـتی ست مرا ؟ وای از این تـقـدیرم !

.

جای ِ من اینجا نیست .. آه .. باید بـرَوَم 

آخر از این دنیا رَخـت بر میگـیرم ...

.

بعـدِ مرگم آنگاه قـدر ِ من میـفهمند 

آن کسانی که ز پُـشـت میزدند شمشـیرم !

.

جای ِ من اینجا نیست .. من درون ِ قـفسم

باری آزادم کن .. بـِگــُـشا زنجـیرم 

.

منم آن مرغی که حـسرتـش پرواز است  

گـر مرا اوج دهند بال وُ پَـر میگـیرم

.

جای من اینجا نیست .. چه کسی میفهمد ؟!

تـو مرا یاری کن دل ِ بی تـقـصیرم

.