از نسل اول دختر شیطان فریب

نمیدانم چرا با اینکه از او بـی نصیـبـَم

ولی هرلحظه خود را با خیالـَش میفـَریبـَم!

.

نمیدانم چرا دلخوش به عشقـَش مانده ام من

منی که پیـش ِ چشم ِ آشنای او غریـبـَم!

.

عجب تاب و‌ُ توانی دارد این قلب ِ صَبورم

چـقدر با اینـهمه درد وُ غم ِ دنیا شکیـبـَم!

.

اگر سـَهم ِ من از این زندگی درد وُ فراق است

نمیخواهم دَوایی من خودم خود را طبیبـَم!

.

چرا من با تمام ِ اهل ِ دنیا فرق دارم؟!

چرا اینگونه هستم؟ من چرا اینقدر عجیبـَم؟!

.

اگر از نسل ِ اوّل دختر ِ شیطان فریـبـَم

مرا یاری کن ای شیطان که من محتاج ِ سیـبـَم!

.

گهی شک میکنم خلق ِ خداوند بوده باشم

ولی ناگه کسی آهـسته میگـوید نـهیبـَم!

شبهای پردرد

از بس از این زندگی غم دیده ام شاعـر شدم

در سُرودَنهای احوالـم چـنـین ماهِـر شدم !

.

هرچه دنیا درد وُ غمها داشت آوَرد بر سرم

من نِـشـَستم بخت ِ تارم را فـقط ناظر شدم !

.

زیر ِ بار ِ اینهمه اندوه عجـب پُرطاقـتم !

آه .. مگر ایّـوب هستم کاینچنین صابر شدم ؟!

.

در طواف ِ کعبه ی رنج وُ عذابم دَم به دَم

من خـُدایم را در اوج ِ غصّه ها زائِر شدم !

.

خواستم در کوی ِ دلبر تا اَبـَد ساکِن شـَوَم

از بدِ دوران ز آنجا هم فقط عابر شدم …

.

بسکه در دنیا کشیدم زجر ِ بی حدّ وُ حساب

درحریم ِ حق تعالی طیـِّب وُ طاهر شدم !

.

یک شب ِ دیگر هم از شبهای پُر دردم گـذشت

باز هم در مَحضر ِ شب گریه ها حاضر شدم …

.

درددل سیاه من

نه کسی را دوست دارم.. نه کسی در دل ِ من هست 

نه کسی همرهِ عشق ِ دل ِ ناقابل ِ من هست

.

نه دگر تشنه ی عشقم.. نه دگر برده ی احساس

بعد از این کِـبر وُ سیاهی همه جا با دل ِ من هست

.

عشق .. شادی وُ محبَّت همه ارزانی ِ دُنیا

که فقط گوشه ی عُزلـَت حقّ ِ آب وُ گِل ِ من هست

.

آه وُ نفرین ِ دو عالم به من وُ بخت ِ سیاهم 

که در آغاز ِ جوانی اینچنین حاصل ِ من هست

. 

چه کسی صاحب ِ دنیاست که چنین عـدل ندارد ؟!

که دگر کرده فراموشم وُ ناغافل ِ من هست

.

مرگ عشق ...

تا ناکُجای دنیا راهم ز یار دور است 

رفتن ثمر ندارد .. این راه بی عـُبور است !

.

راهی که ره ندارد بر هیــچ سمت وُ سویی

راهی بدون ِ جادّه ..حتـّی بدون ِ نور است !

.

در جستجوی عشقم پای ِ برهنه رفتم

راهی که انتهایش دانم درون ِ گور است !

.

هم راه بسته بر من .. هم من بُریده از راه ...

اسباب ِ مرگِ این عشق انگار جُفت وُ جور است !

.

دنیا ندید بر من یکروز عاشقی را 

عشق ِ مرا نظر کرد .. دنیا چه چشمْ شور است !

.

با اینکه وصل ِ این عشق ناممکن وُ مَحال است 

قلبم به پایَـش امّا میسوزد وُ صَبور است !

.

دانم رَوا نباشد ماندن به پای ِ این عشق

امّا دل است دیگر .. بی عقل وُ بی شعور است

.

تقدیر ِ من هم این بود .. جای ِ شکایتی نیست

این رسم ِ روزگار است .. رسمَش همیشه زور است !

.