خوزستان مال منه

توی ِ یک صـُبح ِ قشنگ .. میون ِ اهل ِ جـُنوب

با یه استکان ِ چای کنار ِ آتیش وُ چوب

.

نون ِ داغ وُ تازه که بوی زندگی میده

رُطب وُ خـُرماهای تازه از نخل رسیده

.

سـَر ِ سـُـفره میاریم با یه احساس ِ قشنگ  

یجایی زیر ِ همین آسمونای یرنگ

.

جایی که مردمونش باصفا وُ خاکـیـَن

همشون مثل ِ هَـمَن .. آدمای ِ پاکـیـَن

.

خوزستان مال ِ منه ... مال ِ تـو .. مال ِ همه

سرزمین ِ شادی که توو دلِـش پُـر از غـمه ...

.

اینجا انقـد خوبه که مردمش دوسِـش دارن

واسه آباد کردنِـش ندیدم کـم بذارن

.

مردمش اهل ِ دلـَن .. اهل ِ موسیقی وُ ساز

هم نِی انبون میزنن .. هم دَف وُ تــُنـبک وُ جاز

.

همه شیک وُ خوش لباس توو دیار ِ خودشون

فرقـیـَم نمیکنه پـیر باشن یا که جـَوون

.

خوزستانی عاشقه .. عاشق ِ شادی وُ شور

عاشق ِ ماهی خوری اونم از نوع ِ صـُبور

.

قهوه ی لـذیذ وُ تلخ .. چای ِ هِـل یا دارچینی

لب ِ کارون میبرن دور ِ هم شب نشینی

.

جـلوی مهمونشون قـلیه ماهی میذارن

هرچی چیز ِ خوب دارن واسه مهمون میارن

.

آخه خـوزستانیا مردمی مهربونن

خوبی توو ذاتشونه .. همیشه خوب میمونن

. 

خاک ِ خوزستان ِ من خاک ِ عاشق پَروَره

هرکی توش پا بذاره دل ِ اونو میبره

.

خوزستان مال ِ منه .. مال ِ تـو .. مال ِ همه

سرزمین ِ شادی که توو دلِـش پُـر از غـمه ...

.

بنازم من به خوزستان

بنازم من به خوزستان.. به اقوام ِ بـرومَـنـدَش

به ایل ِ بختیاری وُ عربهای هنرمنـدَش

.

به دزفولی ِ خوش لهجه.. به آبادانی ِ خونگرم

به اهوازی ِ پرشور وُ نجیب وُ بی همانندش

.

بنازم من به خوزستان.. به فرزندان ِ خرّمشهر

به اهل ِ ایذه اهل ِ شوش به ماهشهری ِ دلبـَندش

.

تمام ِ اهل ِ خوزستان همه یکدل وَ یکرنگد

همه از خاک ِ ایرانند.. جـُدا از هم نخواهنـدش

.

بنازم من به خوزستان.. به نیزار ِ شِـکـرخیـزش

به نخلستان ِ زیبا وُ به کارون ِ شـُکوهـمنـدَش

.

خوشا بر حال ِ آنانکه ز نسل ِ پاک ِ کارونند

وَ خوش برحال ِ آنکس که نمکگیر است وُ پابـنـدَش

.

بنازم من به خوزستان.. به گرمای دِل انگیـز َش

به آفتاب ِ پُر از عشق وُ به شرجی ِ خوشایـَنـدَش

.

دَم ِ فـرزنـد ِ خوزستان چو گرمای هوایـَش گرم

همیشه در اَمان باشد.. نگهدارَد خداونـدَش

.