خوزستان مال منه

توی ِ یک صـُبح ِ قشنگ .. میون ِ اهل ِ جـُنوب

با یه استکان ِ چای کنار ِ آتیش وُ چوب

.

نون ِ داغ وُ تازه که بوی زندگی میده

رُطب وُ خـُرماهای تازه از نخل رسیده

.

سـَر ِ سـُـفره میاریم با یه احساس ِ قشنگ  

یجایی زیر ِ همین آسمونای یرنگ

.

جایی که مردمونش باصفا وُ خاکـیـَن

همشون مثل ِ هَـمَن .. آدمای ِ پاکـیـَن

.

خوزستان مال ِ منه ... مال ِ تـو .. مال ِ همه

سرزمین ِ شادی که توو دلِـش پُـر از غـمه ...

.

اینجا انقـد خوبه که مردمش دوسِـش دارن

واسه آباد کردنِـش ندیدم کـم بذارن

.

مردمش اهل ِ دلـَن .. اهل ِ موسیقی وُ ساز

هم نِی انبون میزنن .. هم دَف وُ تــُنـبک وُ جاز

.

همه شیک وُ خوش لباس توو دیار ِ خودشون

فرقـیـَم نمیکنه پـیر باشن یا که جـَوون

.

خوزستانی عاشقه .. عاشق ِ شادی وُ شور

عاشق ِ ماهی خوری اونم از نوع ِ صـُبور

.

قهوه ی لـذیذ وُ تلخ .. چای ِ هِـل یا دارچینی

لب ِ کارون میبرن دور ِ هم شب نشینی

.

جـلوی مهمونشون قـلیه ماهی میذارن

هرچی چیز ِ خوب دارن واسه مهمون میارن

.

آخه خـوزستانیا مردمی مهربونن

خوبی توو ذاتشونه .. همیشه خوب میمونن

. 

خاک ِ خوزستان ِ من خاک ِ عاشق پَروَره

هرکی توش پا بذاره دل ِ اونو میبره

.

خوزستان مال ِ منه .. مال ِ تـو .. مال ِ همه

سرزمین ِ شادی که توو دلِـش پُـر از غـمه ...

.