غزلی طعم ِ لب ِ تو

سـَرگـشـته از آن نوش ِ لب ِ لَعل ِ تـو هستـم

وَز بوسه ی عشق ِ تـو چو میخواره ی مستم !

.

آندم که خدا وَحی ز عشق ِ تـو به من داد

از هرچه کز این عشق سَـوا بود گــُسَستم !

.

نه پـیرو ِ دینـم وَ نه فرمانبـَر ِ ایـمان 

من بنده ی عشق ِ توام وُ بوسه پَـرَستم !

.

بیرون نشـَوَد روح ِ من از باغ ِ خیالـَت

تا در طلب ِ بوسه ی عشق ِ تـو نشستم !

.

امشب که در آغوش ِ خیال ِ تـو شـَوَم باز

آنقـدر ببوسم که بنالی تـو ز دسـتـَم !

.

از بوسـه سـُرودم غـزلـی طعـم ِ لب ِ تـو

این قافیه ها را ز تــَمـَنـّای تـو بـَسـتـَم !

.

وصیت

روز ِ مرگم سـر ِ قـبرم دوستان تاج ِ گلایوُل نبـَرید

نرگس وُ مریم وُ مینا وُ اقاقی گــُل ِ سُـنـبل نبـَریـد

.

من فـقط عاشـق ِ رُز بـودم وُ آن هم رز ِ قرمز رز ِ سُـرخ

شاخـه ای ساده کـفایت کـُـنـَدَم .. پـس به تجـمّـل نبرید

.

وقت ِ تـشیـیـع هـمگی از زن وُ از مَرد خـودآرا باشـید

نـشـوَد مجلس ِ من بـی بَـر وُ رو ؟! آدم ِ اُمّـُـل نبـَریـد

.

دوست دارم غزل وُ مـثنوی وُ قـطـعه بخوانید آنگاه

ببـَرید دفتری از شعر، فقط سوره وُ شش قـُل نبرید

.

روحـَم از شـیـوَن وُ زاری ِ عـزیـزان بخـدا میـرنجـَد

هرکـه را نیست غم ِ هجرت من تاب وُ تحمّـل نبرید

.

راسـتـی بَـعـد ِ چـِـهـِل سـنگ مرا آبـی ِ نـیلی بزنـیـد

وَ پـَس از آن سـَر ِ قـبرم گر که رفـتید دگر گــُل نبرید

.

رویای شیرینم

مرا دیری ست رؤیایت شده آرامش ِ جانم 

چه تسکین میدهد یادت به این حال ِ پریشانم !

.

تو امشب باز اینجایی .. درون ِ باغ ِ رؤیایم

وَ من چون بُلبُلی عاشق برای تو غزلخوانم

.

چنان عشقت فرو رفته میان ِ تار وُ پودم که

دگر بی یاد ِ تو حتـّی دَمی بودن نتـْوانم !

.

بمیرم من اگر روزی که از درد ِ غم ِ هجرت 

زبان بـُـگـشایم وُ گویم که از عشقت پشیمانم !

.

اگر درد ِ همه عالم فـُرو ریزد به جان ِ من

فقط عشق ِ تو میخواهم که هم درد است وُ درمانم

.

به رسوایی اگر باشد کسی مجنون ِ راه ِ عشق 

قسم بر خالق ِ این عشق .. به ولله ِ که من آنـَم !

. 

کُـنون در مذهب ِ عشقم به آئین ِ تو دل بستم 

چه آئینی ز تو بهتر قـَوی میسازد ایمانم ؟!

. 

وَ ای رؤیای شیرینم .. به زیبایی ِ عشق سوگند

که از یادت تا هستم دَمی غافـِل نمی مانم !

.