شعرواره های دلم را پُر از عین وُ شین وُ قاف میکنم
با هر واژه ی عشق دور ِ کعبه ی یادت طواف میکنم
.
در جنگ ِ میان ِ عقل وُ دل همه را میکـُشم ولی
تا میرسم به نام ِ تـو اسلحه ام را غلاف میکنم !
.
تازه میفهمم که آری .. عاشقـَت هستم
تازه حالا که حضورَت رفته از دستم !
.
باز امشب با خیالت همنشینم من
با خیالت مِی نخورده واله وُ مستم !
.
روزگار کز تـو جـُدایم کرده باکی نیست
منکه پیمان ِ دلـَت را با دلم بستم !
.
گر نبوده عشق ِ تـو سهم ِ من از دنیا
پس چرا من کوزه ی عشق ِ تـو بشکستم ؟!
.
آنچنان در وَصف ِ عشق ِ تـو غزل گفتم
کز حِصار ِ خلوت ِ تنهایی ام رَستـَم !
.
عطر ِ تـو اینک درون ِ شعر ِ من جاری ست
آه .. من اکنون به آغوش ِ تـو پیوستـَم ...!
.
