غزلی طعم ِ لب ِ تو

سـَرگـشـته از آن نوش ِ لب ِ لَعل ِ تـو هستـم

وَز بوسه ی عشق ِ تـو چو میخواره ی مستم !

.

آندم که خدا وَحی ز عشق ِ تـو به من داد

از هرچه کز این عشق سَـوا بود گــُسَستم !

.

نه پـیرو ِ دینـم وَ نه فرمانبـَر ِ ایـمان 

من بنده ی عشق ِ توام وُ بوسه پَـرَستم !

.

بیرون نشـَوَد روح ِ من از باغ ِ خیالـَت

تا در طلب ِ بوسه ی عشق ِ تـو نشستم !

.

امشب که در آغوش ِ خیال ِ تـو شـَوَم باز

آنقـدر ببوسم که بنالی تـو ز دسـتـَم !

.

از بوسـه سـُرودم غـزلـی طعـم ِ لب ِ تـو

این قافیه ها را ز تــَمـَنـّای تـو بـَسـتـَم !

.

دختر اهواز

من دختر ِ اهوازم .. در سینه پُر از رازم

خون در رگ ِ من گرم است .. با عشق هم آوازم

.

دلداده ی کارونم .. دلبسته ی شبـهایَـش

از خوبی ِ اقوامَش پیش ِ همه مینازم

.

در معرفت وُ یاری چون مرغ ِ سبُـکبالم

هرکس مَدَدی خواهَد آماده به پروازم

.

صحرای محبـَّت را من چشمه ی احساسم

بر ظلمت ِ شبهایَـش نورانی ِ مَهنازم

.

از مستی وُ شیدایی چون موج ِ خـُروشانم

بر هرکه مرا خواهَد جان وُ دل ِ خود بازم

.

من دختر ِ کارونم .. آن رود ِ روان وُ پاک

بر زورق ِ غمهایَت دریاچه ی اعجازم …!

.

من و اندوه و حسرت

یکسال ِ دیگر هم گذشت بی او برایم 

با غصّه وُ شب گریه های بی صدایم

.

منکه گمان میکردم عشقم جاو ِدان است

حالا به زور ِ روزگار از او جـُدایَم

.

آنقـدر دورم کرد فلک از دیدِگانش

گرمای عشقش هم دگر رفت از هوایم

.

آه ای فلک کم بوده درد وُ غم برایم ؟

با دردِ عشق ِ او چگونه سَر نمایم ؟!

.    

ازبَس به شبها با خیالَش گریه کردم

اشکی نمی آید دگر از چـَشم هایم

.

حتـّی گلویم هم دگر قدرت ندارد

بـفشارد وُ خالی کند این بُـغض هایم

.

شبـها من وُ اندوه وُ حسرت می نشینیم

با کاغذ وُ شعر وُ قلم کُـنج ِ خـَفایم

.

شاید چُنین گردد که روزی او بخواند

حرف ِ دلم را از درون ِ شعرهایم !

.

عشق تو ...

عشق ِ تو برای من چه ارزشمند است 

با یاد ِ تو تا هست دلم خـُرسَند است

. 

غیر از تو کسی درون ِ قلبم ننشست 

تا هست دلم به عشق ِ تو پابند است

.

هرچند دلم گدای عشق ِ تو شـُدَست

تا مِهر ِ تو در اوست ثروتمند است  !

.

گر طالع ِ من پُـر از غم وُ بدبختی ست

با عشق ِ تو امّا سعاتمند است !

. 

از دوری ِ تو اشک  ز چَـشمم جاری ست

با فکر ِ تو در کـُنج ِ لبم لبخند است

. 

گر دست ِ فـَلَک از تو جـُدا کرد مَرا

زنجیر ِ دلم با دل ِ تو پیوند است

. 

دوری ِ تو تلخ است برایم ولی

امـّید ِ تو شیرین مثال ِ قند است !

.