خوزستان مال منه

توی ِ یک صـُبح ِ قشنگ .. میون ِ اهل ِ جـُنوب

با یه استکان ِ چای کنار ِ آتیش وُ چوب

.

نون ِ داغ وُ تازه که بوی زندگی میده

رُطب وُ خـُرماهای تازه از نخل رسیده

.

سـَر ِ سـُـفره میاریم با یه احساس ِ قشنگ  

یجایی زیر ِ همین آسمونای یرنگ

.

جایی که مردمونش باصفا وُ خاکـیـَن

همشون مثل ِ هَـمَن .. آدمای ِ پاکـیـَن

.

خوزستان مال ِ منه ... مال ِ تـو .. مال ِ همه

سرزمین ِ شادی که توو دلِـش پُـر از غـمه ...

.

اینجا انقـد خوبه که مردمش دوسِـش دارن

واسه آباد کردنِـش ندیدم کـم بذارن

.

مردمش اهل ِ دلـَن .. اهل ِ موسیقی وُ ساز

هم نِی انبون میزنن .. هم دَف وُ تــُنـبک وُ جاز

.

همه شیک وُ خوش لباس توو دیار ِ خودشون

فرقـیـَم نمیکنه پـیر باشن یا که جـَوون

.

خوزستانی عاشقه .. عاشق ِ شادی وُ شور

عاشق ِ ماهی خوری اونم از نوع ِ صـُبور

.

قهوه ی لـذیذ وُ تلخ .. چای ِ هِـل یا دارچینی

لب ِ کارون میبرن دور ِ هم شب نشینی

.

جـلوی مهمونشون قـلیه ماهی میذارن

هرچی چیز ِ خوب دارن واسه مهمون میارن

.

آخه خـوزستانیا مردمی مهربونن

خوبی توو ذاتشونه .. همیشه خوب میمونن

. 

خاک ِ خوزستان ِ من خاک ِ عاشق پَروَره

هرکی توش پا بذاره دل ِ اونو میبره

.

خوزستان مال ِ منه .. مال ِ تـو .. مال ِ همه

سرزمین ِ شادی که توو دلِـش پُـر از غـمه ...

.

خاتم ِ عشق

نگارین یار ِ من صاحب جمال وُ مه جـَبین است 

چنان شیرین سخن میگوید انگار انگــَبین است !

. 

رُخـَش زیبا به زیـبایی ِ قــُرص ِ کامل ِ ماه

صدایش چون نوای ساز ِ شرقی دلنـشین است !

. 

دو چـشمان ِ خمارآلودَش از مِی پـُر توانـتر 

نگاه ِ نافـذش ویرانگر ِ ایمان وُ دین است !

. 

دلی دارد لطیف وُ مهربان بهتر ز رویـَش

چو زیبارو نباشد هم برایم بهترین است !

.

گر عاشق میـشوی یاری بگیر از مهرَبانان 

که یار ِ مهرَبان بر خاتـم ِ عشقـت نگین است !

. 

خوشا بر حال ِ آنکـس که چـُـنـین یاری گــُزیند 

سـَرایَـش در جهان همتای فردوس ِ بـَرین است !

.

من از این زندگانی باورم تنها بر این شد 

که عشـق زیباترین پیش آمد ِ روی زمین است !

.

وصیت

روز ِ مرگم سـر ِ قـبرم دوستان تاج ِ گلایوُل نبـَرید

نرگس وُ مریم وُ مینا وُ اقاقی گــُل ِ سُـنـبل نبـَریـد

.

من فـقط عاشـق ِ رُز بـودم وُ آن هم رز ِ قرمز رز ِ سُـرخ

شاخـه ای ساده کـفایت کـُـنـَدَم .. پـس به تجـمّـل نبرید

.

وقت ِ تـشیـیـع هـمگی از زن وُ از مَرد خـودآرا باشـید

نـشـوَد مجلس ِ من بـی بَـر وُ رو ؟! آدم ِ اُمّـُـل نبـَریـد

.

دوست دارم غزل وُ مـثنوی وُ قـطـعه بخوانید آنگاه

ببـَرید دفتری از شعر، فقط سوره وُ شش قـُل نبرید

.

روحـَم از شـیـوَن وُ زاری ِ عـزیـزان بخـدا میـرنجـَد

هرکـه را نیست غم ِ هجرت من تاب وُ تحمّـل نبرید

.

راسـتـی بَـعـد ِ چـِـهـِل سـنگ مرا آبـی ِ نـیلی بزنـیـد

وَ پـَس از آن سـَر ِ قـبرم گر که رفـتید دگر گــُل نبرید

.

رویای شیرینم

مرا دیری ست رؤیایت شده آرامش ِ جانم 

چه تسکین میدهد یادت به این حال ِ پریشانم !

.

تو امشب باز اینجایی .. درون ِ باغ ِ رؤیایم

وَ من چون بُلبُلی عاشق برای تو غزلخوانم

.

چنان عشقت فرو رفته میان ِ تار وُ پودم که

دگر بی یاد ِ تو حتـّی دَمی بودن نتـْوانم !

.

بمیرم من اگر روزی که از درد ِ غم ِ هجرت 

زبان بـُـگـشایم وُ گویم که از عشقت پشیمانم !

.

اگر درد ِ همه عالم فـُرو ریزد به جان ِ من

فقط عشق ِ تو میخواهم که هم درد است وُ درمانم

.

به رسوایی اگر باشد کسی مجنون ِ راه ِ عشق 

قسم بر خالق ِ این عشق .. به ولله ِ که من آنـَم !

. 

کُـنون در مذهب ِ عشقم به آئین ِ تو دل بستم 

چه آئینی ز تو بهتر قـَوی میسازد ایمانم ؟!

. 

وَ ای رؤیای شیرینم .. به زیبایی ِ عشق سوگند

که از یادت تا هستم دَمی غافـِل نمی مانم !

.