ای غم ِ تـو شـور ِ شب ِ مستی ام
خوب به زنجیر ِ دلـَت بستی ام !
.
با دلم از عشق چنان دَم زدی
تا که مرا از خود ِ من رَستی ام !
.
رسم وُ ره ِ عاشقی ام دادی وُ
با غم ِ دلدادگی پیوستی ام
.
رفته ای امّا هنوزم تویی
بود وُ نبودم همه ی هستی ام !
.
من ز غم ِ عشق ِ تـو شاعر شدم
از غم ِ آن عشق که بُـگسَستی ام !
.
فوت وُ فـَن ِ عاشقی ام را ببین
خوب نگاه کن تـو زبـَردستی ام !
.
بجُـز از هیـچ چه باشد خلاءِ خلوتِ خالی ها را ؟
با کسی پُـر نتـَوان کرد عَـدم ِ بودن ِ عالی ها را !
.
تا نخوابی شبی را ز فـقر روی زمین ِ خالی
درک هرگـز نتـَوانی کـنی ارزش ِ قالی ها را !
.
زندگی گردش ِ ایّام به دنبال ِ غم وُ شادیهاست
چاره ای نیست که تکرار کنیم این مُتوالی ها را ...
.
باید از راهِ خیال رَد شد از این رهگذر ِ ناهموار
قدرتی هست که ممکن کـند حتـّی محالی ها را !
.
واقعیت سبب ِ سردی ِ دل میـشد اگر وَهم نبود
روح میـمُرد اگر لمس نمیکرد خـیالی ها را ...
.
شـراب از مستی ِ چشمت خجل شد
نـگـاه ِ نـافــذت سـُــلـطان ِ دل شـــد
.
من از جـام ِ مـی ِ مـهـر ِ تـو خــوردم
کـه عشقـت با وجودم مـتـّـصل شــد
.
خنده هایم با من هستند تا همیشه .. تا به گور
دل هر آنـقدر غـم نـِشانــَد لب نرانــَد این سُـرور !
.
میشوَد غـم ریخت در دل؛ جای غمها در دل است
لب فقط باید بخـندد؛ درک کن قلب ِ صبور !
.
پای فـردا را ندانـم کـز چه راهـی مـیرَوَد
با لب ِ خندان کـُنـم از راه ِ امروزم عـُبور ...
.
خنده اش را هرکه مخفی کرد دشمن شاد شد
من هـُویداست خنده هایم .. چـشـم ِ دشـمن باد کور !
.
آنکـه میخندد به روی دیگران خوشـروست او
روی خوش زیباتر است پنهان نکن پُـشـت ِ غرور !
.
زندگـی این است خواه ناخواه غـمـها مـیرسـند
میشـَوَد با خنده غـم را کم کنیم وُ هم به دور !
.
شادِمانی هم بخواهیم وُ نخواهیم مـیرسد
پس بخـندیم تا شـَوَد اسـباب ِ شادی جـُفت وُ جور ...
.
خنده هایم با من هستند تا همیشه .. تا به گور
گـرچه غـمبارم میخندم ولی .. حتـّی به زور !
.
