در این دوران بدی پایان ندارد

در این دوران بـَدی پایان ندارد

دلی گـر بشکـنی تاوان ندارد !

.

دورویی وُ خیانت باب گـشته

دگر صِدق وُ وفا خواهان ندارد !

.

هوای عشق ها سـَرد است وُ ابری

کـه ابـرَش قطره ای باران ندارد !

.

تمام ِ عشق در حـَـدّ ِ کـلام است

کسی هم بر کـلام ایمان ندارد !

.

محبـّت گـر کـُنی گویند حـقیر است

وَ شایـد هم سـَر وُ سامان ندارد !

.

ولـی بی مهر باشـی ارجمندی

تـنور ِ مهرَبانی نان ندارد !

.

نمی رویـَد دگـر گـندُم ز گـندُم

کسی بر این مـَـثـَل اِذعان ندارد !

.

مُکافات ِ عمـل غـفلـَت پـذیر است

تـقاصی آه ِ مظلومان ندارد !

.

غبار ِ عشق

هنوز از باغچه ی عـشقـم گــُل ِ یادتـو میـچـیـنم

هـنوزم بَعـد ِ این سالا شـَبا خـوابـتـو میـبـیـنم

.

توی خوابـَم هنوز با تـو دل وُ دستـم میلرزه

هنوز حتــّی خیالت هم برام دنـیا رو می ارزه !

.

تـو من رو بـُردی از یادت .. میدونـم .. خـوب میدونم

منـم مثـل ِ تـو بایـد شـَم .. ولی افـسوس نمیـتـونم !

.

دوسِت دارم .. دوسِت دارم؛ میـبینی من چـقـد خـوارم ؟

فـقـط با مـَرگ میـتـونم دل از عـشـق ِ تـو بـَردارم !

.

غــُبار ِ عـشـق ِ تـو سالاست همه روحـَم رو پـوشـونده

مـِث ِ گـرد وُ غـباری که رو تار ِ عـنکـبوت مونده

.

منـم اون عـنکـبـوتـی که تـوی تارش محـبـوسه

میدونم آخـرش روحـم تـوی عـشـق ِ تـو مـیـپـوسه

.

نمیـدونم برای چی هنوز ایـنـقد دوسِـت دارم ؟!

چـرا راضـی میـشم ایـنجـور وجـودم رو بـیازارم ؟!

.

چرا دائم به یاد ِ تو همش از عـشق میخونم ؟

کجا پایان ِ ایـن حـسّ ِ ؟ نمیدونم .. نمیدونم ...!

.

حس ِ گناه

 نیمه شب است وُ من هنوز بیدارم 

چقدر امشب هَـوَس ِ دوست داشتن دارم !

.

دلم او را چقـدر میخواهد 

که سَـرَش را به سیـنه بُگذارم

. 

وَ بپیـچم به دور ِ اندامش ..... وای 

 دور شو ای فکر ِ بی حَـیاء ز افکارم !

.

من نباید به عـشق بیاَندیـشم

وَ خودم را چـنین بیآازارم

. 

منکه هَرشب به یادِ آغوشش

زانو به بَغـَل به کـُنج ِ دیوارم

.

وَ میان ِ خیال ِ دستانش

مَسـتِ عشق مینشینم گـُنه کارم

. 

نه نمی خواهم ایـنچنین باشم

بخدا دیگر از خودم بیزارم !

.

هرچه میکشم از این خرابه دل است

باید این لعـنتی را ز سیـنه بردارم !

.

منکه میدانم آخر از عشق میـمیرم

ای خدا هرچه زودتر تمام کن کارم ...

.

دلبستگی ِ عبث

چه سخت گذشت بر من این سالها تا که آرام شد دلم

بعد از آن بوسه ی آخر؛ کز عشق ِ تـو ناکام شد دلم

.

چه سخت گذشت بعـدِ تـو تا من دوباره من شدم

تا آرَمیـد قـلبم از خـشـم ِ زندگی وُ رام شـد دلـم

.

بـُریـدم از تعـلـّـق ِ دل؛ آن اتــّصال ِ بـیـهوده

از آن فریبی که به من دادی وُ من خام شد دلم

.

هرچه داشـت این دلـبـستگی ِ عَـبَـث به کام ِ تـو شد

تـو شدی دلـپاک وُ بی گناه وُ من بـدنام شـد دلـم

.

چه بی گـناه به تـبعـیدم فرستادی وُ چه بی پناه

به جـزیره ی تاریکِ نـفرت اعـزام شد دلـم

.

به جـُرم ِ وفای به عـهد محکوم به مرگ شد قـلبم  

کاش در ملأ ِ عام بود آن لحـظه که اعـدام شـد دلـم

.