بجُـز از هیـچ چه باشد خلاءِ خلوتِ خالی ها را ؟
با کسی پُـر نتـَوان کرد عَـدم ِ بودن ِ عالی ها را !
.
تا نخوابی شبی را ز فـقر روی زمین ِ خالی
درک هرگـز نتـَوانی کـنی ارزش ِ قالی ها را !
.
زندگی گردش ِ ایّام به دنبال ِ غم وُ شادیهاست
چاره ای نیست که تکرار کنیم این مُتوالی ها را ...
.
باید از راهِ خیال رَد شد از این رهگذر ِ ناهموار
قدرتی هست که ممکن کـند حتـّی محالی ها را !
.
واقعیت سبب ِ سردی ِ دل میـشد اگر وَهم نبود
روح میـمُرد اگر لمس نمیکرد خـیالی ها را ...
.
امـّید ِ مَحالم .. عشق ِ دل انگیزم
جز یاد ِ تـو در خاطرم نیآمیـزم ...
.
عطر ِ نفسـَت در مشام ِ من جاری ست
گرمای تـنت را هنـوز لـبریـزم …
.
تـقـدیر اگر از دیده ات مرا رانده
من مِهر ِِ دلت را به قـلبم آویـزم ...
.
در آتـش ِ عشقـَت چنان فـُرو رفتم
کز هرچه ندارد تب ِ تـو بُـگریـزم ...
.
شبـها به خیال ِ تـو میروم در خواب
تا صبح به هوای عـشق ِ تـو برخیزم ...
.
امشب که بیایی دوباره در خوابم
در جام ِ نگاهـَت شـَراره میریزم ...
.
این شعر ِ من اکنون از تـو چه سوزان است
این شـعر ِ خیال ِ وسوسـه انـگیزم ...
.
سـَرگـشـته از آن نوش ِ لب ِ لَعل ِ تـو هستـم
وَز بوسه ی عشق ِ تـو چو میخواره ی مستم !
.
آندم که خدا وَحی ز عشق ِ تـو به من داد
از هرچه کز این عشق سَـوا بود گــُسَستم !
.
نه پـیرو ِ دینـم وَ نه فرمانبـَر ِ ایـمان
من بنده ی عشق ِ توام وُ بوسه پَـرَستم !
.
بیرون نشـَوَد روح ِ من از باغ ِ خیالـَت
تا در طلب ِ بوسه ی عشق ِ تـو نشستم !
.
امشب که در آغوش ِ خیال ِ تـو شـَوَم باز
آنقـدر ببوسم که بنالی تـو ز دسـتـَم !
.
از بوسـه سـُرودم غـزلـی طعـم ِ لب ِ تـو
این قافیه ها را ز تــَمـَنـّای تـو بـَسـتـَم !
.
دوستانم را که میـبـیـنم بـیـزار میـشـوم از بودن
چرا آنها همه خـوشـبخـت شده اند .. امّا من ؟
.
هر کـُدام تا بـحال هـزار جامه عـوض کـردنـد
من هـنـوز مانـده ام با همـیـن یلا پـیـرهـن !
.
دوسـتانم رفـتـند وُ رسـیـدند به یک جایـی
من ِ بیچاره دست وُ پا میـزنم در این مانـدن !
.
نقـش ِ بـَر آب شـدند هرچه آرزو داشـتم
کارم شده با خـیال ِ خامـشان بــِسَـر بردن !
.
حالا شـما بگـویـید دوسـتان ِ خـوشـبخـتـم
بـرای من زنـدگـی بهـتـر است یا مـُردن ؟!
.
