من هم پر و بالی داشتم ...

ای خوش آن روز که من هم پـَر وُ بالی داشتم 

کـفتـر ِ جـَلـد ِ تـو بودم.. شـور وُ حالی داشتـم

.

هـمه ی دلـخوشـی ام گرمی ِ دستان ِ تـو بــود

مــأمـن ِ اَمـنـی وُ آســـوده خـیـالــی داشـــتــم

.

کاش ...

کاش .. رؤیاهایـَم به واقعیت می پیوست !

.

کاش .. دریای خیالم در کویر ِ زندگی ام جاری میـشد ...!

.

کاش .. مرغان ِ مهاجر آرزوهایم را به آنسوی ابرها میبردند 

تا ابرها باران ِ آرزوهایم را بر سرم ببارانند ...!

.

کاش .. سقف وُ دیوارهای اتاقم از جنس ِ آسمان ِ شب میشد ؛ 

شب ِ مهتابی .. شب ِ پرستاره .. تا من هم چون ستاره ای میدرخشیدم !

.

کاش .. روزگارم به زیبایی رؤیاهایم میـشد !

.

کاش ...

.

کاش .. کاش را میکاشتم وُ سبز میـشد !!!

.

شکو ِه

بر سر من چه آمده ؟! چرا نمانده طاقتم ؟! 

چرا خیال ِ او ز من بُرده قرار وُ راحتم ؟!

.

کم بوده غم برای من ای روزگار ِ لعنتی ؟ 

عاشقی ام دیگر چه بود ؟ کجا بَرَم شکایتم ؟!

. 

اینهمه غم که میخورم کِی خبرش رسد به او ؟!

او که ز من بی خبر است .. پس چه ثمر ریاضتم ؟!

.

هرچه که میکشم همه از دل ِ لامروَّت است 

میروم هرکجا رَوَد تا چه شوَد نهایتم !

.

هرشبم از هوای او خواب، مرا نمی بَرَد 

او شده قبله گاهم وُ زمزمه ی عبادتم !

.

قصـّه ی روزگار ِ من قصـّه ی رنج وُ حسرت است 

چشمه ی اشک شد ز من هرکه شنید حکایتم

. 

صبا بیا شعر ِ مرا ببر بخوان پیش ِ خدا 

حاجتِ من به او بگو تا بکند اجابتم !!!

.