به خوابم دیدم او را عاشقانه
که با اسب ِ سفید آمد شبانه ...
.
نِشاندَم روی اسب ِ بادپایَش
مرا بُرد با خودش تا بیکرانه ...
.
کنارش تا سحر آواز خواندم
وَ سَر دادم برایش این ترانه :
.
- بیا باهم بمانیم چون پرستو
کنار ِ هم بسازیم آشیانه ...
.
بیا پـَر وا کنیم در آسـِمانها
جـُدا از درد وُ غمهای زمانه ...
.
بگیر امروز قلبم را که فردا
نریزم اشک ِ حسرت دانه دانه ...
.
به ناگه خواب از چَـشمم جـُدا شد
وَ دیدم باز خود را کـُنج ِ خانه !
.
ولی این خواب ِ زیبا مُـژده ای داشت
برایَم داشت از عشقم نشانه !
.
که روزی باز می آید سُراغم !
گل ِ عشق هم زنـَـد در من جوانه ...
.
خدا را تو چه دیدی ! آه شاید
بمانـَد عشق ِ من هم جاودانه !
.
