به خوابم دیدم او را عاشقانه

به خوابم دیدم او را عاشقانه

که با اسب ِ سفید آمد شبانه ...

.

نِشاندَم روی اسب ِ بادپایَش

مرا بُرد با خودش تا بیکرانه ...

.

کنارش تا سحر آواز خواندم

وَ سَر دادم برایش این ترانه :

.

- بیا باهم بمانیم چون پرستو

کنار ِ هم بسازیم آشیانه ...

.

بیا  پـَر وا کنیم در آسـِمانها

جـُدا از درد وُ غمهای زمانه ...

.

بگیر امروز قلبم را که فردا 

نریزم اشک ِ حسرت دانه دانه ...

.

به ناگه خواب از چَـشمم جـُدا شد

وَ دیدم باز خود را کـُنج ِ خانه !

.

ولی این خواب ِ زیبا مُـژده ای داشت

برایَم داشت از عشقم نشانه !

.

که روزی باز می آید سُراغم !

گل ِ عشق هم زنـَـد در من جوانه ...

.

خدا را تو چه دیدی ! آه شاید

بمانـَد عشق ِ من هم جاودانه !

.

من و اندوه و حسرت

یکسال ِ دیگر هم گذشت بی او برایم 

با غصّه وُ شب گریه های بی صدایم

.

منکه گمان میکردم عشقم جاو ِدان است

حالا به زور ِ روزگار از او جـُدایَم

.

آنقـدر دورم کرد فلک از دیدِگانش

گرمای عشقش هم دگر رفت از هوایم

.

آه ای فلک کم بوده درد وُ غم برایم ؟

با دردِ عشق ِ او چگونه سَر نمایم ؟!

.    

ازبَس به شبها با خیالَش گریه کردم

اشکی نمی آید دگر از چـَشم هایم

.

حتـّی گلویم هم دگر قدرت ندارد

بـفشارد وُ خالی کند این بُـغض هایم

.

شبـها من وُ اندوه وُ حسرت می نشینیم

با کاغذ وُ شعر وُ قلم کُـنج ِ خـَفایم

.

شاید چُنین گردد که روزی او بخواند

حرف ِ دلم را از درون ِ شعرهایم !

.

عشق تو ...

عشق ِ تو برای من چه ارزشمند است 

با یاد ِ تو تا هست دلم خـُرسَند است

. 

غیر از تو کسی درون ِ قلبم ننشست 

تا هست دلم به عشق ِ تو پابند است

.

هرچند دلم گدای عشق ِ تو شـُدَست

تا مِهر ِ تو در اوست ثروتمند است  !

.

گر طالع ِ من پُـر از غم وُ بدبختی ست

با عشق ِ تو امّا سعاتمند است !

. 

از دوری ِ تو اشک  ز چَـشمم جاری ست

با فکر ِ تو در کـُنج ِ لبم لبخند است

. 

گر دست ِ فـَلَک از تو جـُدا کرد مَرا

زنجیر ِ دلم با دل ِ تو پیوند است

. 

دوری ِ تو تلخ است برایم ولی

امـّید ِ تو شیرین مثال ِ قند است !

.

دیگه از عشق نمیخونم

دیگه از عشق نمیخونم .. چون دیگه عشقی نمونده

خیلی وقته که توو سیـنم روزگار جاشـوُ سوزونده

.

خیلی وقته که غم ِ عشق دیگه روم اثر نداره

دیگه حتـّی دردِ دوری اشکـمو در نمیاره

.

این روزا دنیا به چشمم یه سرای ِ سوت وُ کوره

عشق وُ عاشقی کدومه؟ زنده موندنم به زوره !

.

مثِ زاغای سیاهِ باغ ِ خشکِ روزگارم -

پـُر شدم از قهر وُ نفرت .. دیگه احساسی ندارم

.

اون روزایی که وجودم همه عشق بود وُ صداقت

چی شد آخرش نصیبم ؟ بجـُز افسوس وُ نِدامَت !

.

توی دنیایی که جایی واسه خوبیا نداره

من چرا باید بمونم ؟ منکه خوبیم بی شماره !!!

.   

 من برای دار ِ دنیا مثِ پیرهن ِ گـُشادم 

لایق ِ داشتن ِ من نیست .. آخه از سرش زیادم !!

.

دنیا کاری کرده با من که نبودش آرزوم شه

واسه من شروع ِ تازست .. اگه این دنیا تموم شه !

.