... مینویسم از دل ✒

مشخصات بلاگ

حسّ وُ حالم ظریف وُ عُـریان است
مثل ِ عریانی ِ تـن ِ نوزاد
.
وَ نگاهم همیشه رؤیایی ست
مثل ِ رؤیای کور ِ مادرزاد
.
حــرف هایم از درون ِ دلم
مثل ِ شعری که از قلم جاری ست

وَ زبانم لطیف وُ شیرین است
مثل ِ شیرینی ِ تـر ِ قـنـّاد ...
.


مُنا چ.ز ___

طبقه بندی موضوعی

۲۵ مطلب با موضوع «غم روزگار» ثبت شده است

خدایا شـُکر بر هر چیز دادی

وَ باز هم شـُکر اگر چیزی ندادی !

.

مرا شرمنده کردی زینهمه غم 

خدایا بر سرم منـَّت نهادی !

.

نمیدانم مگر از من چه دیدی 

که بر رویم در ِ محنـَت گشادی ؟!

.

چرا با مردم ِ دنیا مُوافق

ولی با من همیشه در تضادی ؟

.

یکی را غرق در عیش وُ سروری

یکی را مثل ِ من جـُز غم ندادی !

.

خدایا حکمتت را شـُکر .. امّا

دگر بر تو ندارم اعتمادی !

.

روز ِ مرگم سـر ِ قـبرم دوستان تاج ِ گلایوُل نبـَرید

نرگس وُ مریم وُ مینا وُ اقاقی گــُل ِ سُـنـبل نبـَریـد

.

من فـقط عاشـق ِ رُز بـودم وُ آن هم رز ِ قرمز رز ِ سُـرخ

شاخـه ای ساده کـفایت کـُـنـَدَم .. پـس به تجـمّـل نبرید

.

وقت ِ تـشیـیـع هـمگی از زن وُ از مَرد خـودآرا باشـید

نـشـوَد مجلس ِ من بـی بَـر وُ رو ؟! آدم ِ اُمّـُـل نبـَریـد

.

دوست دارم غزل وُ مـثنوی وُ قـطـعه بخوانید آنگاه

ببـَرید دفتری از شعر، فقط سوره وُ شش قـُل نبرید

.

روحـَم از شـیـوَن وُ زاری ِ عـزیـزان بخـدا میـرنجـَد

هرکـه را نیست غم ِ هجرت من تاب وُ تحمّـل نبرید

.

راسـتـی بَـعـد ِ چـِـهـِل سـنگ مرا آبـی ِ نـیلی بزنـیـد

وَ پـَس از آن سـَر ِ قـبرم گر که رفـتید دگر گــُل نبرید

.

دوستانم را که میـبـیـنم بـیـزار میـشـوم از بودن

چرا آنها همه خـوشـبخـت شده اند .. امّا من ؟

.

هر کـُدام تا بـحال هـزار جامه عـوض کـردنـد

 من هـنـوز مانـده ام با همـیـن یلا پـیـرهـن !

.

دوسـتانم رفـتـند وُ رسـیـدند به یک جایـی

من ِ بیچاره دست وُ پا میـزنم در این مانـدن !

.

نقـش ِ بـَر آب شـدند هرچه آرزو داشـتم 

کارم شده با خـیال ِ خامـشان بــِسَـر بردن !

.

حالا شـما بگـویـید دوسـتان ِ خـوشـبخـتـم

بـرای من زنـدگـی بهـتـر است یا مـُردن ؟!

.

یکسال ِ دیگر هم گذشت بی او برایم 

با غصّه وُ شب گریه های بی صدایم

.

منکه گمان میکردم عشقم جاو ِدان است

حالا به زور ِ روزگار از او جـُدایَم

.

آنقـدر دورم کرد فلک از دیدِگانش

گرمای عشقش هم دگر رفت از هوایم

.

آه ای فلک کم بوده درد وُ غم برایم ؟

با دردِ عشق ِ او چگونه سَر نمایم ؟!

.    

ازبَس به شبها با خیالَش گریه کردم

اشکی نمی آید دگر از چـَشم هایم

.

حتـّی گلویم هم دگر قدرت ندارد

بـفشارد وُ خالی کند این بُـغض هایم

.

شبـها من وُ اندوه وُ حسرت می نشینیم

با کاغذ وُ شعر وُ قلم کُـنج ِ خـَفایم

.

شاید چُنین گردد که روزی او بخواند

حرف ِ دلم را از درون ِ شعرهایم !

.