... مینویسم از دل ✒

مشخصات بلاگ

حسّ وُ حالم ظریف وُ عُـریان است
مثل ِ عریانی ِ تـن ِ نوزاد
.
وَ نگاهم همیشه رؤیایی ست
مثل ِ رؤیای کور ِ مادرزاد
.
حــرف هایم از درون ِ دلم
مثل ِ شعری که از قلم جاری ست

وَ زبانم لطیف وُ شیرین است
مثل ِ شیرینی ِ تـر ِ قـنـّاد ...
.


مُنا چ.ز ___

طبقه بندی موضوعی

۲۵ مطلب با موضوع «غم روزگار» ثبت شده است

با من بگویَد دل : شب ِ ظـلمانی ِ عشقـم سحر دارد ؟

کِـی میشود از عشـق ِ من این ظلمت ِ شب سایه بـَردارد ؟

.

چَـشم ِ امید ِ دل هنوزم سوی ِ این عشـق است !

امّا چگونه میشود ؟ این عشـق، امـّیدی مگـر دارد ؟!

.

ای دل تمامـَش کن دگـر این بیقراری را نمیدانی ـ

عشقــَت کـُنـون با دیگری رفته ست .. او یار ِ دگر دارد ؟

.

تا کِـی دل ِ من خون شـَوی از دوری وُ دَرد ِ فـراق ِ او ؟

شاید گـمان کردی که او از خون ِ دلهایت خـبر دارد ؟!

.

معشوق اگر بر غـُصـّه ها وُ حال ِ زارَت چـَشم بـَربـسته 

امّا بدان چـَشمی از آن بالا به حال ِ تو نظر دارد !

.

ای دل بسوز وُ هم بساز وُ با غم ِ دنیا مـُدارا کن

شاید که دنیا هم تو را از درد وُ غمها بـَرحـَذر دارد !!!

.

غم که بر غمزده عائـِد میشود

جادِّه ی کُـفر مُساعِد میشود …

.

زندگی رو به سیاهی میرود 

اختلالی در عقائـِد میشود ...

.

به تنگ آمد دلم از بس دُچار ِ رنج وُ غم شد

صدای هـِق هـِقـم زیر آمد امّا ناله بـَم شد

.

چنان پـُر کرد از غم در مـِیـَم ساقی ِ گـَردون

شـرابم خون ِ دل خوردن شد وُ مَـستیـم اَلـَم شد

.

ز بـَس دنیا همه غـمهای دورانـش به من داد 

فــُزون شـُد بـَهر ِ مـَردُم شادِمانی؛ غـصّه کم شد

.

تمام ِ عـُمر کـوشـیـدم ز من قـلبی نرَ نجـَد

دریغا ! حاصلم رنـج وُ عذاب ِ دَم به دَم شد

.

به پای دل قــَدَم بُـگـذاشـتم در وادی ِ عـشق

ولی افسوس .. دل با پای نفـرت همقــَدَم شد

.

حساب ِ جـمع ِ هر لحظه ز عـمرم را شـِمـُردم

نتـیجه : غـصه صدها .. شادِمانی بی رقم شد !

.

کشیـدم بار ِ سنگیـن ِ تحـمّـل را به دوشـَم

کـمر طاقـت نیاورد .. زیر ِ بار ِ غـصّه خـَم شد

.

ز چـشمانم فرو آمد سِـر ِشکِ غـصّه هایم

لب ِ خشکیده ام از آب ِ دیده پـُر ز نـَم شد

.

وَ هِـی بهار می آید وُ هِـی پاییـز میگذرد

وَ روزگار ِ من همچنان غـَم آمیـز میگذرد ...

.

عُمری که آب ِ روان است وُ ز لب ِ جوی میرَوَد

از میان ِ گلوی ِ من بُـرّان چو تیـغ ِ تیـز میگذرد ...

.

گویَـند گذر ِ زمان طلاست وَ ارزش دارد

پس عـُمر ِ گِران ِ من چه که ناچیز میگذرد ؟

.

ای خدا مَرا بـبیـن وُ خوب تماشا کـُن 

که چگونه اشکهایـَم ز دیده خونریز میگذرد ...

.

من همان بنده ی پُـر نیاز ِ توام که به زور

هر لحظه ز عـُمرم به تقـوی وُ پرهیـز میگذرد ...

.

خسته ام دیگر از این روزهای پُـر تکرار

از امروز وُ فرداهای پوچی که یکریز میگذرد ...


تا کِی چـَشم ِ امیـد ببندم به فردای نآمـده ؟

چقـدر تحمُّـل کنم وَ بگویـم این نیـز میگذرد ...؟

.