هـَوَس یا عـشق ؟ یا عادت ؟ کـُدامَش ؟
هر آنچه دوست داری تو بنامَش
.
ولی من گویَـمَـش رؤیای زیبا
که شیرین است فقط در خواب کامَـش
.
اگر دیدی کسی گفت عاشقم من
بدان شعر وُ غزل باشد کلامَـش
.
وگرنه عـشق در این عصر وُ دوران
کجا بوده ؟ که من گویم سلامَـش !
.
هر آنکس که رسانـَد بر تو نفعی
تو آنگاه میزنی جامَت به جامَـش
.
دگر پس عاشقی معنا ندارد
دُکان و دَکّه بازار است تمامَـش
.
سُرودم این غزل آگاه گردی
کُـنی تدبیر با خود از پیامش
.
بجُـز از هیـچ چه باشد خلاءِ خلوتِ خالی ها را ؟
با کسی پُـر نتـَوان کرد عَـدم ِ بودن ِ عالی ها را !
.
تا نخوابی شبی را ز فـقر روی زمین ِ خالی
درک هرگـز نتـَوانی کـنی ارزش ِ قالی ها را !
.
زندگی گردش ِ ایّام به دنبال ِ غم وُ شادیهاست
چاره ای نیست که تکرار کنیم این مُتوالی ها را ...
.
باید از راهِ خیال رَد شد از این رهگذر ِ ناهموار
قدرتی هست که ممکن کـند حتـّی محالی ها را !
.
واقعیت سبب ِ سردی ِ دل میـشد اگر وَهم نبود
روح میـمُرد اگر لمس نمیکرد خـیالی ها را ...
.
خنده هایم با من هستند تا همیشه .. تا به گور
دل هر آنـقدر غـم نـِشانــَد لب نرانــَد این سُـرور !
.
میشوَد غـم ریخت در دل؛ جای غمها در دل است
لب فقط باید بخـندد؛ درک کن قلب ِ صبور !
.
پای فـردا را ندانـم کـز چه راهـی مـیرَوَد
با لب ِ خندان کـُنـم از راه ِ امروزم عـُبور ...
.
خنده اش را هرکه مخفی کرد دشمن شاد شد
من هـُویداست خنده هایم .. چـشـم ِ دشـمن باد کور !
.
آنکـه میخندد به روی دیگران خوشـروست او
روی خوش زیباتر است پنهان نکن پُـشـت ِ غرور !
.
زندگـی این است خواه ناخواه غـمـها مـیرسـند
میشـَوَد با خنده غـم را کم کنیم وُ هم به دور !
.
شادِمانی هم بخواهیم وُ نخواهیم مـیرسد
پس بخـندیم تا شـَوَد اسـباب ِ شادی جـُفت وُ جور ...
.
خنده هایم با من هستند تا همیشه .. تا به گور
گـرچه غـمبارم میخندم ولی .. حتـّی به زور !
.
روز ِ مرگم سـر ِ قـبرم دوستان تاج ِ گلایوُل نبـَرید
نرگس وُ مریم وُ مینا وُ اقاقی گــُل ِ سُـنـبل نبـَریـد
.
من فـقط عاشـق ِ رُز بـودم وُ آن هم رز ِ قرمز رز ِ سُـرخ
شاخـه ای ساده کـفایت کـُـنـَدَم .. پـس به تجـمّـل نبرید
.
وقت ِ تـشیـیـع هـمگی از زن وُ از مَرد خـودآرا باشـید
نـشـوَد مجلس ِ من بـی بَـر وُ رو ؟! آدم ِ اُمّـُـل نبـَریـد
.
دوست دارم غزل وُ مـثنوی وُ قـطـعه بخوانید آنگاه
ببـَرید دفتری از شعر، فقط سوره وُ شش قـُل نبرید
.
روحـَم از شـیـوَن وُ زاری ِ عـزیـزان بخـدا میـرنجـَد
هرکـه را نیست غم ِ هجرت من تاب وُ تحمّـل نبرید
.
راسـتـی بَـعـد ِ چـِـهـِل سـنگ مرا آبـی ِ نـیلی بزنـیـد
وَ پـَس از آن سـَر ِ قـبرم گر که رفـتید دگر گــُل نبرید
.
