لب فقط باید بخندد ...

خنده هایم با من هستند تا همیشه .. تا به گور

دل هر آنـقدر غـم نـِشانــَد لب نرانــَد این سُـرور !

.

میشوَد غـم ریخت در دل؛ جای غمها در دل است

لب فقط باید بخـندد؛ درک کن قلب ِ صبور !

.

پای فـردا را ندانـم کـز چه راهـی مـیرَوَد

با لب ِ خندان کـُنـم از راه ِ امروزم عـُبور ...

.

خنده اش را هرکه مخفی کرد دشمن شاد شد

من هـُویداست خنده هایم .. چـشـم ِ دشـمن باد کور !

.

آنکـه میخندد به روی دیگران خوشـروست او

روی خوش زیباتر است پنهان نکن پُـشـت ِ غرور !

.

زندگـی این است خواه ناخواه غـمـها مـیرسـند

میشـَوَد با خنده غـم را کم کنیم وُ هم به دور !

.

شادِمانی هم بخواهیم وُ نخواهیم مـیرسد

پس بخـندیم تا شـَوَد اسـباب ِ شادی جـُفت وُ جور ...

.

خنده هایم با من هستند تا همیشه .. تا به گور

گـرچه غـمبارم میخندم ولی .. حتـّی به زور !

.

خوزستان مال منه

توی ِ یک صـُبح ِ قشنگ .. میون ِ اهل ِ جـُنوب

با یه استکان ِ چای کنار ِ آتیش وُ چوب

.

نون ِ داغ وُ تازه که بوی زندگی میده

رُطب وُ خـُرماهای تازه از نخل رسیده

.

سـَر ِ سـُـفره میاریم با یه احساس ِ قشنگ  

یجایی زیر ِ همین آسمونای یرنگ

.

جایی که مردمونش باصفا وُ خاکـیـَن

همشون مثل ِ هَـمَن .. آدمای ِ پاکـیـَن

.

خوزستان مال ِ منه ... مال ِ تـو .. مال ِ همه

سرزمین ِ شادی که توو دلِـش پُـر از غـمه ...

.

اینجا انقـد خوبه که مردمش دوسِـش دارن

واسه آباد کردنِـش ندیدم کـم بذارن

.

مردمش اهل ِ دلـَن .. اهل ِ موسیقی وُ ساز

هم نِی انبون میزنن .. هم دَف وُ تــُنـبک وُ جاز

.

همه شیک وُ خوش لباس توو دیار ِ خودشون

فرقـیـَم نمیکنه پـیر باشن یا که جـَوون

.

خوزستانی عاشقه .. عاشق ِ شادی وُ شور

عاشق ِ ماهی خوری اونم از نوع ِ صـُبور

.

قهوه ی لـذیذ وُ تلخ .. چای ِ هِـل یا دارچینی

لب ِ کارون میبرن دور ِ هم شب نشینی

.

جـلوی مهمونشون قـلیه ماهی میذارن

هرچی چیز ِ خوب دارن واسه مهمون میارن

.

آخه خـوزستانیا مردمی مهربونن

خوبی توو ذاتشونه .. همیشه خوب میمونن

. 

خاک ِ خوزستان ِ من خاک ِ عاشق پَروَره

هرکی توش پا بذاره دل ِ اونو میبره

.

خوزستان مال ِ منه .. مال ِ تـو .. مال ِ همه

سرزمین ِ شادی که توو دلِـش پُـر از غـمه ...

.

خیال وسوسه انگیز

          امـّید ِ مَحالم .. عشق ِ دل انگیزم           

جز یاد ِ تـو در خاطرم نیآمیـزم ...

.

عطر ِ نفسـَت در مشام ِ من جاری ست

گرمای تـنت را هنـوز لـبریـزم …

.

تـقـدیر اگر از دیده ات مرا رانده

من مِهر ِِ دلت را به قـلبم آویـزم ...

.

در آتـش ِ عشقـَت چنان فـُرو رفتم

کز هرچه ندارد تب ِ تـو بُـگریـزم ...

.

شبـها به خیال ِ تـو میروم در خواب

تا صبح به هوای عـشق ِ تـو برخیزم ...

.

امشب که بیایی دوباره در خوابم

در جام ِ نگاهـَت شـَراره میریزم ...

.

این شعر ِ من اکنون از تـو چه سوزان است

این شـعر ِ خیال ِ وسوسـه انـگیزم ...

.

خاتم ِ عشق

نگارین یار ِ من صاحب جمال وُ مه جـَبین است 

چنان شیرین سخن میگوید انگار انگــَبین است !

. 

رُخـَش زیبا به زیـبایی ِ قــُرص ِ کامل ِ ماه

صدایش چون نوای ساز ِ شرقی دلنـشین است !

. 

دو چـشمان ِ خمارآلودَش از مِی پـُر توانـتر 

نگاه ِ نافـذش ویرانگر ِ ایمان وُ دین است !

. 

دلی دارد لطیف وُ مهربان بهتر ز رویـَش

چو زیبارو نباشد هم برایم بهترین است !

.

گر عاشق میـشوی یاری بگیر از مهرَبانان 

که یار ِ مهرَبان بر خاتـم ِ عشقـت نگین است !

. 

خوشا بر حال ِ آنکـس که چـُـنـین یاری گــُزیند 

سـَرایَـش در جهان همتای فردوس ِ بـَرین است !

.

من از این زندگانی باورم تنها بر این شد 

که عشـق زیباترین پیش آمد ِ روی زمین است !

.