... مینویسم از دل ✒

مشخصات بلاگ

حسّ وُ حالم ظریف وُ عُـریان است
مثل ِ عریانی ِ تـن ِ نوزاد
.
وَ نگاهم همیشه رؤیایی ست
مثل ِ رؤیای کور ِ مادرزاد
.
حــرف هایم از درون ِ دلم
مثل ِ شعری که از قلم جاری ست

وَ زبانم لطیف وُ شیرین است
مثل ِ شیرینی ِ تـر ِ قـنـّاد ...
.


مُنا چ.ز ___

طبقه بندی موضوعی

۸ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «شعر» ثبت شده است

          امـّید ِ مَحالم .. عشق ِ دل انگیزم           

جز یاد ِ تـو در خاطرم نیآمیـزم ...

.

عطر ِ نفسـَت در مشام ِ من جاری ست

گرمای تـنت را هنـوز لـبریـزم …

.

تـقـدیر اگر از دیده ات مرا رانده

من مِهر ِِ دلت را به قـلبم آویـزم ...

.

در آتـش ِ عشقـَت چنان فـُرو رفتم

کز هرچه ندارد تب ِ تـو بُـگریـزم ...

.

شبـها به خیال ِ تـو میروم در خواب

تا صبح به هوای عـشق ِ تـو برخیزم ...

.

امشب که بیایی دوباره در خوابم

در جام ِ نگاهـَت شـَراره میریزم ...

.

این شعر ِ من اکنون از تـو چه سوزان است

این شـعر ِ خیال ِ وسوسـه انـگیزم ...

.

روز ِ مرگم سـر ِ قـبرم دوستان تاج ِ گلایوُل نبـَرید

نرگس وُ مریم وُ مینا وُ اقاقی گــُل ِ سُـنـبل نبـَریـد

.

من فـقط عاشـق ِ رُز بـودم وُ آن هم رز ِ قرمز رز ِ سُـرخ

شاخـه ای ساده کـفایت کـُـنـَدَم .. پـس به تجـمّـل نبرید

.

وقت ِ تـشیـیـع هـمگی از زن وُ از مَرد خـودآرا باشـید

نـشـوَد مجلس ِ من بـی بَـر وُ رو ؟! آدم ِ اُمّـُـل نبـَریـد

.

دوست دارم غزل وُ مـثنوی وُ قـطـعه بخوانید آنگاه

ببـَرید دفتری از شعر، فقط سوره وُ شش قـُل نبرید

.

روحـَم از شـیـوَن وُ زاری ِ عـزیـزان بخـدا میـرنجـَد

هرکـه را نیست غم ِ هجرت من تاب وُ تحمّـل نبرید

.

راسـتـی بَـعـد ِ چـِـهـِل سـنگ مرا آبـی ِ نـیلی بزنـیـد

وَ پـَس از آن سـَر ِ قـبرم گر که رفـتید دگر گــُل نبرید

.

صدایَش را شنیدم جان گرفتم

ز کُـفر افتادم وُ ایمان گرفتم !

چنان عطر ِ کلامَـش تازه ام کرد

که گویی غـُسل در باران گرفتم !

.

غمین وُ خسته وُ سرگشته بودم

ولی با صُحبَـتـَش سامان گرفتم !

.

کلام ِ دلنشینـَش شعر ِ نـَغـزی ست

که از آن مَطلَع ِ تابان گرفتم !

.

ز نـَجوایَـش درونم زیر وُ رو شد

هرآنچه خواست قلبم، آن گرفتم !

.

مرا حاجت از این خوشتر نباشد

که در اوج ِ غم از یزدان گرفتم !

.

عجب حال ِ خوشی دارم من امشب 

که جان ِ تازه از جانان گرفتم !

.

یکسال ِ دیگر هم گذشت بی او برایم 

با غصّه وُ شب گریه های بی صدایم

.

منکه گمان میکردم عشقم جاو ِدان است

حالا به زور ِ روزگار از او جـُدایَم

.

آنقـدر دورم کرد فلک از دیدِگانش

گرمای عشقش هم دگر رفت از هوایم

.

آه ای فلک کم بوده درد وُ غم برایم ؟

با دردِ عشق ِ او چگونه سَر نمایم ؟!

.    

ازبَس به شبها با خیالَش گریه کردم

اشکی نمی آید دگر از چـَشم هایم

.

حتـّی گلویم هم دگر قدرت ندارد

بـفشارد وُ خالی کند این بُـغض هایم

.

شبـها من وُ اندوه وُ حسرت می نشینیم

با کاغذ وُ شعر وُ قلم کُـنج ِ خـَفایم

.

شاید چُنین گردد که روزی او بخواند

حرف ِ دلم را از درون ِ شعرهایم !

.