با دَهـر اگر شـَوی هم آواز خوش است
با غصّه وُ غم گـر بزنی ساز خوش است
.
بُـگذار که روح از قـفـس ِ تــَن بـرَهـَد
با بال ِ دل ِ شکسته پـَرواز خوش است
.
با دَهـر اگر شـَوی هم آواز خوش است
با غصّه وُ غم گـر بزنی ساز خوش است
.
بُـگذار که روح از قـفـس ِ تــَن بـرَهـَد
با بال ِ دل ِ شکسته پـَرواز خوش است
.
یلدا که شـُد هِندِوانه ی سُرخ وُ انار باید باشد
شب، دور ِ همی تا به سپیده انتظار باید باشد
.
زیبایی ِ یلدا همینهاست .. مگر جز این است ؟
زشتیش دل ِ من دل ِ تنهاست که بی یار باید باشد !
.
در ظـلمت ِ شـب ماه ِ منی .. قـمر نخواهـم
پایان ِ شبانگاه ِ منی .. سَـحـَر نخواهـم
.
آتـش شـده از عـشق ِ تـو گرمای وجـودم
تـو شراره ی جان ِ منی .. شـَرَر نخواهـم
.
بـیـرون نـرَوَد هوایـَت از سـَرم که یکـدم
بی هوای تـو سـَر به تـنم دگـر نخواهـم
.
پـَر میکـشم از تـو سوی بیکرانه ی عشق
تـو خود پـَر ِ پـروازی وُ بال وُ پـَر نخواهـم
.
می آیـَم وُ می آیـَم وُ از گــُذرگه ِ دل
راهی ِ رَه ِ تـو میـشوم .. گــُذر نخواهـم
.
جنگی ست میان ِ من وُ دل در طلب ِ تـو
پـیروزی ِ دل باید وُ من ظـفر نخواهـم
.
آن تـیر ِ نگاهی که زدی به سـمت ِ قـلبـم
خود محافـظ ِ جان ِ من است سِـپـَر نخواهـم
.
از عـشق ِ تـو با نابـلدی غـزل نوشـتـم !
اوج ِ هـنر اینجاست وُ بـَس ! هـنر نخواهـم
.
مهمان شدم از سوی خـودم به قهوه ای تـلخ
با یاد ِ تـو میـنوشـمش وُ شِکــَر نخواهـم
.
به تنگ آمد دلم از بس دُچار ِ رنج وُ غم شد
صدای هـِق هـِقـم زیر آمد امّا ناله بـَم شد
.
چنان پـُر کرد از غم در مـِیـَم ساقی ِ گـَردون
شـرابم خون ِ دل خوردن شد وُ مَـستیـم اَلـَم شد
.
ز بـَس دنیا همه غـمهای دورانـش به من داد
فــُزون شـُد بـَهر ِ مـَردُم شادِمانی؛ غـصّه کم شد
.
تمام ِ عـُمر کـوشـیـدم ز من قـلبی نرَ نجـَد
دریغا ! حاصلم رنـج وُ عذاب ِ دَم به دَم شد
.
به پای دل قــَدَم بُـگـذاشـتم در وادی ِ عـشق
ولی افسوس .. دل با پای نفـرت همقــَدَم شد
.
حساب ِ جـمع ِ هر لحظه ز عـمرم را شـِمـُردم
نتـیجه : غـصه صدها .. شادِمانی بی رقم شد !
.
کشیـدم بار ِ سنگیـن ِ تحـمّـل را به دوشـَم
کـمر طاقـت نیاورد .. زیر ِ بار ِ غـصّه خـَم شد
.
ز چـشمانم فرو آمد سِـر ِشکِ غـصّه هایم
لب ِ خشکیده ام از آب ِ دیده پـُر ز نـَم شد
.