با بال ِ دل شکسته ...

با دَهـر اگر شـَوی هم آواز خوش است

با غصّه وُ غم گـر بزنی ساز خوش است

.

بُـگذار که روح از قـفـس ِ تــَن بـرَهـَد 

با بال ِ دل ِ شکسته پـَرواز خوش است

.

یلدا

یلدا که شـُد هِندِوانه ی سُرخ وُ انار باید باشد

شب، دور ِ همی تا به سپیده انتظار باید باشد

.

زیبایی ِ یلدا همینهاست .. مگر جز این است‌ ؟

زشتیش دل ِ من دل ِ تنهاست که بی یار باید باشد !

.

در طلب ِ تو ...

در ظـلمت ِ شـب ماه ِ منی .. قـمر نخواهـم

پایان ِ شبانگاه ِ منی .. سَـحـَر نخواهـم

.

آتـش شـده از عـشق ِ تـو گرمای وجـودم

تـو شراره ی جان ِ منی .. شـَرَر نخواهـم

.

بـیـرون نـرَوَد هوایـَت از سـَرم که یکـدم 

بی هوای تـو سـَر به تـنم دگـر نخواهـم

.

پـَر میکـشم از تـو سوی بیکرانه ی عشق 

تـو خود پـَر ِ پـروازی وُ بال وُ پـَر نخواهـم

.

می آیـَم وُ می آیـَم وُ از گــُذرگه ِ دل 

راهی ِ رَه ِ تـو میـشوم .. گــُذر نخواهـم

. 

جنگی ست میان ِ من وُ دل در طلب ِ تـو

پـیروزی ِ دل باید وُ من ظـفر نخواهـم

.

آن تـیر ِ نگاهی که زدی به سـمت ِ قـلبـم

خود محافـظ ِ جان ِ من است سِـپـَر نخواهـم

.

از عـشق ِ تـو با نابـلدی غـزل نوشـتـم ! 

اوج ِ هـنر اینجاست وُ بـَس ! هـنر نخواهـم

. 

مهمان شدم از سوی خـودم به قهوه ای تـلخ 

با یاد ِ تـو میـنوشـمش وُ شِکــَر نخواهـم

.

زیر ِ بار ِ غصه

به تنگ آمد دلم از بس دُچار ِ رنج وُ غم شد

صدای هـِق هـِقـم زیر آمد امّا ناله بـَم شد

.

چنان پـُر کرد از غم در مـِیـَم ساقی ِ گـَردون

شـرابم خون ِ دل خوردن شد وُ مَـستیـم اَلـَم شد

.

ز بـَس دنیا همه غـمهای دورانـش به من داد 

فــُزون شـُد بـَهر ِ مـَردُم شادِمانی؛ غـصّه کم شد

.

تمام ِ عـُمر کـوشـیـدم ز من قـلبی نرَ نجـَد

دریغا ! حاصلم رنـج وُ عذاب ِ دَم به دَم شد

.

به پای دل قــَدَم بُـگـذاشـتم در وادی ِ عـشق

ولی افسوس .. دل با پای نفـرت همقــَدَم شد

.

حساب ِ جـمع ِ هر لحظه ز عـمرم را شـِمـُردم

نتـیجه : غـصه صدها .. شادِمانی بی رقم شد !

.

کشیـدم بار ِ سنگیـن ِ تحـمّـل را به دوشـَم

کـمر طاقـت نیاورد .. زیر ِ بار ِ غـصّه خـَم شد

.

ز چـشمانم فرو آمد سِـر ِشکِ غـصّه هایم

لب ِ خشکیده ام از آب ِ دیده پـُر ز نـَم شد

.