به خوابم دیدم او را عاشقانه

به خوابم دیدم او را عاشقانه

که با اسب ِ سفید آمد شبانه ...

.

نِشاندَم روی اسب ِ بادپایَش

مرا بُرد با خودش تا بیکرانه ...

.

کنارش تا سحر آواز خواندم

وَ سَر دادم برایش این ترانه :

.

- بیا باهم بمانیم چون پرستو

کنار ِ هم بسازیم آشیانه ...

.

بیا  پـَر وا کنیم در آسـِمانها

جـُدا از درد وُ غمهای زمانه ...

.

بگیر امروز قلبم را که فردا 

نریزم اشک ِ حسرت دانه دانه ...

.

به ناگه خواب از چَـشمم جـُدا شد

وَ دیدم باز خود را کـُنج ِ خانه !

.

ولی این خواب ِ زیبا مُـژده ای داشت

برایَم داشت از عشقم نشانه !

.

که روزی باز می آید سُراغم !

گل ِ عشق هم زنـَـد در من جوانه ...

.

خدا را تو چه دیدی ! آه شاید

بمانـَد عشق ِ من هم جاودانه !

.

دلبستگی ِ عبث

چه سخت گذشت بر من این سالها تا که آرام شد دلم

بعد از آن بوسه ی آخر؛ کز عشق ِ تـو ناکام شد دلم

.

چه سخت گذشت بعـدِ تـو تا من دوباره من شدم

تا آرَمیـد قـلبم از خـشـم ِ زندگی وُ رام شـد دلـم

.

بـُریـدم از تعـلـّـق ِ دل؛ آن اتــّصال ِ بـیـهوده

از آن فریبی که به من دادی وُ من خام شد دلم

.

هرچه داشـت این دلـبـستگی ِ عَـبَـث به کام ِ تـو شد

تـو شدی دلـپاک وُ بی گناه وُ من بـدنام شـد دلـم

.

چه بی گـناه به تـبعـیدم فرستادی وُ چه بی پناه

به جـزیره ی تاریکِ نـفرت اعـزام شد دلـم

.

به جـُرم ِ وفای به عـهد محکوم به مرگ شد قـلبم  

کاش در ملأ ِ عام بود آن لحـظه که اعـدام شـد دلـم

.

هَوَس یا عشق ؟ یا عادت ؟

هـَوَس یا عـشق ؟ یا عادت ؟ کـُدامَش ؟

هر آنچه دوست داری تو بنامَش

.

ولی من گویَـمَـش رؤیای زیبا

که شیرین است فقط در خواب کامَـش

.

اگر دیدی کسی گفت عاشقم من

بدان شعر وُ غزل باشد کلامَـش

.

وگرنه عـشق در این عصر وُ دوران

کجا بوده ؟ که من گویم سلامَـش !

.

هر آنکس که رسانـَد بر تو نفعی

تو آنگاه میزنی جامَت به جامَـش

.

دگر پس عاشقی معنا ندارد

دُکان و دَکّه بازار است تمامَـش

.

سُرودم این غزل آگاه گردی

کُـنی تدبیر با خود از پیامش

.

شور ِ شب ِ مستی ام

ای غم ِ تـو شـور ِ شب ِ مستی ام

خوب به زنجیر ِ دلـَت بستی ام !

.

با دلم از عشق چنان دَم زدی  

تا که مرا از خود ِ من رَستی ام !

.

رسم وُ ره ِ عاشقی ام دادی وُ

با غم ِ دلدادگی پیوستی ام

.

رفته ای امّا هنوزم تویی

بود وُ نبودم همه ی هستی ام !

.

من ز غم ِ عشق ِ تـو شاعر شدم  

از غم ِ آن عشق که بُـگسَستی ام !

.

فوت وُ فـَن ِ عاشقی ام را ببین 

خوب نگاه کن تـو زبـَردستی ام !

.