آرزو دارم گــُلدان ِ دستانـَش را

آرزو دارم گــُلدان ِ دستانـَش را

.

برای کاشـتـن ِ شاخه ای گــُل ِ سرخ

.

برای رویاندن ِ رگـهای مهـر

در ساقه ی سبـز ِ احساسـَش

.

تا شاهد باشم شکوفایی ِ غنچه ی زیبای عشق را 

در کالبـُد ِ آبی ِ قلبش

.

تا ببویم با چـَشمان ِ بسته 

عطر ِ خوش ِ دلسپردگی را

.

وَ پـُر شـَــومَ از نیاز ...

.

در جنگ میان عقل وُ دل

شعرواره های دلم را پُر از عین وُ شین وُ قاف میکنم

با هر واژه ی عشق دور ِ کعبه ی یادت طواف میکنم

.

در جنگ ِ میان ِ عقل وُ دل همه را میکـُشم ولی

تا میرسم به نام ِ تـو اسلحه ام را غلاف میکنم !

.

هربار که تصویر تو را میبینم

یاد ِ تـو فقط دَهـَد مرا تسکینم

این دست ِ خودم نیست؛ چه کنم ؟ من اینم !

.

از سینه دلم روی زمین میریزد

هربار که تصویر ِ تـو را میبینم …

به رسم ِ پیمان شکنان

آیَـد که تـو هـم مرا زمانـی فراموش کــُنی

چون بَـرق رسـَد فروغ ِ شمع خاموش کـنی

.

آیـَد که تـو هم به رَسم ِ دیرینه ی پیمان شکنان

از جام ِ می ِ جـفا شبی خنده کـُنان نوش کُـنی

.

آنگاه که من چو جامه ای کـُهنه دل آزار شـَـوَم 

آیـَد که تـو آن جامه که نوتر است تـنپوش کُـنی

.

در مَحفل ِ دل دادگی رسم چنین است که تا

هر آنکه رُبایـَد ز دلـَت دل؛ در آغـوش کـُنی

. 

آنـدَم که حواسـَت رَوَد از لـَحـن ِ صدایـی غمـّاز 

من هرچه بخوانم غزل ِ عشق ! تـو کِی گوش کـنی ؟!

.