در ظـلمت ِ شـب ماه ِ منی .. قـمر نخواهـم
پایان ِ شبانگاه ِ منی .. سَـحـَر نخواهـم
.
آتـش شـده از عـشق ِ تـو گرمای وجـودم
تـو شراره ی جان ِ منی .. شـَرَر نخواهـم
.
بـیـرون نـرَوَد هوایـَت از سـَرم که یکـدم
بی هوای تـو سـَر به تـنم دگـر نخواهـم
.
پـَر میکـشم از تـو سوی بیکرانه ی عشق
تـو خود پـَر ِ پـروازی وُ بال وُ پـَر نخواهـم
.
می آیـَم وُ می آیـَم وُ از گــُذرگه ِ دل
راهی ِ رَه ِ تـو میـشوم .. گــُذر نخواهـم
.
جنگی ست میان ِ من وُ دل در طلب ِ تـو
پـیروزی ِ دل باید وُ من ظـفر نخواهـم
.
آن تـیر ِ نگاهی که زدی به سـمت ِ قـلبـم
خود محافـظ ِ جان ِ من است سِـپـَر نخواهـم
.
از عـشق ِ تـو با نابـلدی غـزل نوشـتـم !
اوج ِ هـنر اینجاست وُ بـَس ! هـنر نخواهـم
.
مهمان شدم از سوی خـودم به قهوه ای تـلخ
با یاد ِ تـو میـنوشـمش وُ شِکــَر نخواهـم
.
