عشق ...

   عــشق چون کوهی کـَلان

بوسه اش آتـشفـشان

.

ذوب میگردد دلـت 

گر شـَوی مغلوب ِ آن

.

کوهنورد

کوهنوردی رفت بر بالای ِ کوه

دید از آن بالا همه فرّ وُ شکوه

.

گفت : ای کوهِ قوی .. کوهِ بلند

آمدم بَر تو، بگیرم از تو پَند

.

مردمان گویند طاقت میکنی

در بَلاها استقامت میکنی

.

مُحکم وُ مغروری وُ می ایستی

هیچگاه بر قدرتی خم نیستی

.

آمدم بر تو ببینم کوه کیست ؟

اینهمه قدرت که دارد بَـهر ِ چیست ؟

.

بر فراز ِ قلـّه ات چون آمدم

از همه اسرار ِ تو آگه شدم

.

من غرورم را کنون دریافتم 

اینک این بالا شهامت یافتم

.

گوئیا با بیم وُ ترس بیگانه ام 

میزند دستِ خدا بر شانه ام

.

 دیگرم کم تاب وُ طاقت نیستم

مثل ِ کوهی استوار می ایستم

.

کوهنوردی کوه صِفت هستم کنون

کز صِفاتِ کوه جویَم رَهنمون ...

.