... مینویسم از دل ✒

مشخصات بلاگ

حسّ وُ حالم ظریف وُ عُـریان است
مثل ِ عریانی ِ تـن ِ نوزاد
.
وَ نگاهم همیشه رؤیایی ست
مثل ِ رؤیای کور ِ مادرزاد
.
حــرف هایم از درون ِ دلم
مثل ِ شعری که از قلم جاری ست

وَ زبانم لطیف وُ شیرین است
مثل ِ شیرینی ِ تـر ِ قـنـّاد ...
.


مُنا چ.ز ___

طبقه بندی موضوعی

۳ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «نفرت» ثبت شده است

به تنگ آمد دلم از بس دُچار ِ رنج وُ غم شد

صدای هـِق هـِقـم زیر آمد امّا ناله بـَم شد

.

چنان پـُر کرد از غم در مـِیـَم ساقی ِ گـَردون

شـرابم خون ِ دل خوردن شد وُ مَـستیـم اَلـَم شد

.

ز بـَس دنیا همه غـمهای دورانـش به من داد 

فــُزون شـُد بـَهر ِ مـَردُم شادِمانی؛ غـصّه کم شد

.

تمام ِ عـُمر کـوشـیـدم ز من قـلبی نرَ نجـَد

دریغا ! حاصلم رنـج وُ عذاب ِ دَم به دَم شد

.

به پای دل قــَدَم بُـگـذاشـتم در وادی ِ عـشق

ولی افسوس .. دل با پای نفـرت همقــَدَم شد

.

حساب ِ جـمع ِ هر لحظه ز عـمرم را شـِمـُردم

نتـیجه : غـصه صدها .. شادِمانی بی رقم شد !

.

کشیـدم بار ِ سنگیـن ِ تحـمّـل را به دوشـَم

کـمر طاقـت نیاورد .. زیر ِ بار ِ غـصّه خـَم شد

.

ز چـشمانم فرو آمد سِـر ِشکِ غـصّه هایم

لب ِ خشکیده ام از آب ِ دیده پـُر ز نـَم شد

.

چه سخت گذشت بر من این سالها تا که آرام شد دلم

بعد از آن بوسه ی آخر؛ کز عشق ِ تـو ناکام شد دلم

.

چه سخت گذشت بعـدِ تـو تا من دوباره من شدم

تا آرَمیـد قـلبم از خـشـم ِ زندگی وُ رام شـد دلـم

.

بـُریـدم از تعـلـّـق ِ دل؛ آن اتــّصال ِ بـیـهوده

از آن فریبی که به من دادی وُ من خام شد دلم

.

هرچه داشـت این دلـبـستگی ِ عَـبَـث به کام ِ تـو شد

تـو شدی دلـپاک وُ بی گناه وُ من بـدنام شـد دلـم

.

چه بی گـناه به تـبعـیدم فرستادی وُ چه بی پناه

به جـزیره ی تاریکِ نـفرت اعـزام شد دلـم

.

به جـُرم ِ وفای به عـهد محکوم به مرگ شد قـلبم  

کاش در ملأ ِ عام بود آن لحـظه که اعـدام شـد دلـم

.

دیگه از عشق نمیخونم .. چون دیگه عشقی نمونده

خیلی وقته که توو سیـنم روزگار جاشـوُ سوزونده

.

خیلی وقته که غم ِ عشق دیگه روم اثر نداره

دیگه حتـّی دردِ دوری اشکـمو در نمیاره

.

این روزا دنیا به چشمم یه سرای ِ سوت وُ کوره

عشق وُ عاشقی کدومه؟ زنده موندنم به زوره !

.

مثِ زاغای سیاهِ باغ ِ خشکِ روزگارم -

پـُر شدم از قهر وُ نفرت .. دیگه احساسی ندارم

.

اون روزایی که وجودم همه عشق بود وُ صداقت

چی شد آخرش نصیبم ؟ بجـُز افسوس وُ نِدامَت !

.

توی دنیایی که جایی واسه خوبیا نداره

من چرا باید بمونم ؟ منکه خوبیم بی شماره !!!

.   

 من برای دار ِ دنیا مثِ پیرهن ِ گـُشادم 

لایق ِ داشتن ِ من نیست .. آخه از سرش زیادم !!

.

دنیا کاری کرده با من که نبودش آرزوم شه

واسه من شروع ِ تازست .. اگه این دنیا تموم شه !

.