زیر ِ بار ِ غصه

به تنگ آمد دلم از بس دُچار ِ رنج وُ غم شد

صدای هـِق هـِقـم زیر آمد امّا ناله بـَم شد

.

چنان پـُر کرد از غم در مـِیـَم ساقی ِ گـَردون

شـرابم خون ِ دل خوردن شد وُ مَـستیـم اَلـَم شد

.

ز بـَس دنیا همه غـمهای دورانـش به من داد 

فــُزون شـُد بـَهر ِ مـَردُم شادِمانی؛ غـصّه کم شد

.

تمام ِ عـُمر کـوشـیـدم ز من قـلبی نرَ نجـَد

دریغا ! حاصلم رنـج وُ عذاب ِ دَم به دَم شد

.

به پای دل قــَدَم بُـگـذاشـتم در وادی ِ عـشق

ولی افسوس .. دل با پای نفـرت همقــَدَم شد

.

حساب ِ جـمع ِ هر لحظه ز عـمرم را شـِمـُردم

نتـیجه : غـصه صدها .. شادِمانی بی رقم شد !

.

کشیـدم بار ِ سنگیـن ِ تحـمّـل را به دوشـَم

کـمر طاقـت نیاورد .. زیر ِ بار ِ غـصّه خـَم شد

.

ز چـشمانم فرو آمد سِـر ِشکِ غـصّه هایم

لب ِ خشکیده ام از آب ِ دیده پـُر ز نـَم شد

.

شور ِ شب ِ مستی ام

ای غم ِ تـو شـور ِ شب ِ مستی ام

خوب به زنجیر ِ دلـَت بستی ام !

.

با دلم از عشق چنان دَم زدی  

تا که مرا از خود ِ من رَستی ام !

.

رسم وُ ره ِ عاشقی ام دادی وُ

با غم ِ دلدادگی پیوستی ام

.

رفته ای امّا هنوزم تویی

بود وُ نبودم همه ی هستی ام !

.

من ز غم ِ عشق ِ تـو شاعر شدم  

از غم ِ آن عشق که بُـگسَستی ام !

.

فوت وُ فـَن ِ عاشقی ام را ببین 

خوب نگاه کن تـو زبـَردستی ام !

.

جام می ِ مهر ِ تو

شـراب از مستی ِ چشمت خجل شد

نـگـاه ِ نـافــذت سـُــلـطان ِ دل شـــد

.

من از جـام ِ مـی ِ مـهـر ِ تـو خــوردم

کـه عشقـت با وجودم مـتـّـصل شــد

.

دختر اهواز

من دختر ِ اهوازم .. در سینه پُر از رازم

خون در رگ ِ من گرم است .. با عشق هم آوازم

.

دلداده ی کارونم .. دلبسته ی شبـهایَـش

از خوبی ِ اقوامَش پیش ِ همه مینازم

.

در معرفت وُ یاری چون مرغ ِ سبُـکبالم

هرکس مَدَدی خواهَد آماده به پروازم

.

صحرای محبـَّت را من چشمه ی احساسم

بر ظلمت ِ شبهایَـش نورانی ِ مَهنازم

.

از مستی وُ شیدایی چون موج ِ خـُروشانم

بر هرکه مرا خواهَد جان وُ دل ِ خود بازم

.

من دختر ِ کارونم .. آن رود ِ روان وُ پاک

بر زورق ِ غمهایَت دریاچه ی اعجازم …!

.