غبار ِ عشق

هنوز از باغچه ی عـشقـم گــُل ِ یادتـو میـچـیـنم

هـنوزم بَعـد ِ این سالا شـَبا خـوابـتـو میـبـیـنم

.

توی خوابـَم هنوز با تـو دل وُ دستـم میلرزه

هنوز حتــّی خیالت هم برام دنـیا رو می ارزه !

.

تـو من رو بـُردی از یادت .. میدونـم .. خـوب میدونم

منـم مثـل ِ تـو بایـد شـَم .. ولی افـسوس نمیـتـونم !

.

دوسِت دارم .. دوسِت دارم؛ میـبینی من چـقـد خـوارم ؟

فـقـط با مـَرگ میـتـونم دل از عـشـق ِ تـو بـَردارم !

.

غــُبار ِ عـشـق ِ تـو سالاست همه روحـَم رو پـوشـونده

مـِث ِ گـرد وُ غـباری که رو تار ِ عـنکـبوت مونده

.

منـم اون عـنکـبـوتـی که تـوی تارش محـبـوسه

میدونم آخـرش روحـم تـوی عـشـق ِ تـو مـیـپـوسه

.

نمیـدونم برای چی هنوز ایـنـقد دوسِـت دارم ؟!

چـرا راضـی میـشم ایـنجـور وجـودم رو بـیازارم ؟!

.

چرا دائم به یاد ِ تو همش از عـشق میخونم ؟

کجا پایان ِ ایـن حـسّ ِ ؟ نمیدونم .. نمیدونم ...!

.

دلبستگی ِ عبث

چه سخت گذشت بر من این سالها تا که آرام شد دلم

بعد از آن بوسه ی آخر؛ کز عشق ِ تـو ناکام شد دلم

.

چه سخت گذشت بعـدِ تـو تا من دوباره من شدم

تا آرَمیـد قـلبم از خـشـم ِ زندگی وُ رام شـد دلـم

.

بـُریـدم از تعـلـّـق ِ دل؛ آن اتــّصال ِ بـیـهوده

از آن فریبی که به من دادی وُ من خام شد دلم

.

هرچه داشـت این دلـبـستگی ِ عَـبَـث به کام ِ تـو شد

تـو شدی دلـپاک وُ بی گناه وُ من بـدنام شـد دلـم

.

چه بی گـناه به تـبعـیدم فرستادی وُ چه بی پناه

به جـزیره ی تاریکِ نـفرت اعـزام شد دلـم

.

به جـُرم ِ وفای به عـهد محکوم به مرگ شد قـلبم  

کاش در ملأ ِ عام بود آن لحـظه که اعـدام شـد دلـم

.

وصیت

روز ِ مرگم سـر ِ قـبرم دوستان تاج ِ گلایوُل نبـَرید

نرگس وُ مریم وُ مینا وُ اقاقی گــُل ِ سُـنـبل نبـَریـد

.

من فـقط عاشـق ِ رُز بـودم وُ آن هم رز ِ قرمز رز ِ سُـرخ

شاخـه ای ساده کـفایت کـُـنـَدَم .. پـس به تجـمّـل نبرید

.

وقت ِ تـشیـیـع هـمگی از زن وُ از مَرد خـودآرا باشـید

نـشـوَد مجلس ِ من بـی بَـر وُ رو ؟! آدم ِ اُمّـُـل نبـَریـد

.

دوست دارم غزل وُ مـثنوی وُ قـطـعه بخوانید آنگاه

ببـَرید دفتری از شعر، فقط سوره وُ شش قـُل نبرید

.

روحـَم از شـیـوَن وُ زاری ِ عـزیـزان بخـدا میـرنجـَد

هرکـه را نیست غم ِ هجرت من تاب وُ تحمّـل نبرید

.

راسـتـی بَـعـد ِ چـِـهـِل سـنگ مرا آبـی ِ نـیلی بزنـیـد

وَ پـَس از آن سـَر ِ قـبرم گر که رفـتید دگر گــُل نبرید

.

جای من اینجا نیست !

جای ِ من اینجا نیست .. من ز دنیا سـیرم

از خودم ناراضی .. از خدا دلگـیرم

.

گاه، از زندگی ام جان به لب می آیـد

این چه بخـتی ست مرا ؟ وای از این تـقـدیرم !

.

جای ِ من اینجا نیست .. آه .. باید بـرَوَم 

آخر از این دنیا رَخـت بر میگـیرم ...

.

بعـدِ مرگم آنگاه قـدر ِ من میـفهمند 

آن کسانی که ز پُـشـت میزدند شمشـیرم !

.

جای ِ من اینجا نیست .. من درون ِ قـفسم

باری آزادم کن .. بـِگــُـشا زنجـیرم 

.

منم آن مرغی که حـسرتـش پرواز است  

گـر مرا اوج دهند بال وُ پَـر میگـیرم

.

جای من اینجا نیست .. چه کسی میفهمد ؟!

تـو مرا یاری کن دل ِ بی تـقـصیرم

.