صدایَش را شنیدم جان گرفتم
ز کُـفر افتادم وُ ایمان گرفتم !
.
چنان عطر ِ کلامَـش تازه ام کرد
که گویی غـُسل در باران گرفتم !
.
غمین وُ خسته وُ سرگشته بودم
ولی با صُحبتـَش سامان گرفتم
.
کلام ِ دلنشینـَش شعر ِ نـَغـزی ست
که از آن مَطلَع ِ تابان گرفتم
.
ز نـَجوایَـش درونم زیر وُ رو شد
هرآنچه خواست قلبم آن گرفتم !
.
مرا حاجت از این خوشتر نباشد
که در اوج ِ غم از یـَزدان گرفتم
.
عجب حال ِ خوشی دارم من امشب
که جان ِ تازه از جانان گرفتم !
.
در ظـلمت ِ شـب ماه ِ منی .. قـمر نخواهـم
پایان ِ شبانگاه ِ منی .. سَـحـَر نخواهـم
.
آتـش شـده از عـشق ِ تـو گرمای وجـودم
تـو شراره ی جان ِ منی .. شـَرَر نخواهـم
.
بـیـرون نـرَوَد هوایـَت از سـَرم که یکـدم
بی هوای تـو سـَر به تـنم دگـر نخواهـم
.
پـَر میکـشم از تـو سوی بیکرانه ی عشق
تـو خود پـَر ِ پـروازی وُ بال وُ پـَر نخواهـم
.
می آیـَم وُ می آیـَم وُ از گــُذرگه ِ دل
راهی ِ رَه ِ تـو میـشوم .. گــُذر نخواهـم
.
جنگی ست میان ِ من وُ دل در طلب ِ تـو
پـیروزی ِ دل باید وُ من ظـفر نخواهـم
.
آن تـیر ِ نگاهی که زدی به سـمت ِ قـلبـم
خود محافـظ ِ جان ِ من است سِـپـَر نخواهـم
.
از عـشق ِ تـو با نابـلدی غـزل نوشـتـم !
اوج ِ هـنر اینجاست وُ بـَس ! هـنر نخواهـم
.
مهمان شدم از سوی خـودم به قهوه ای تـلخ
با یاد ِ تـو میـنوشـمش وُ شِکــَر نخواهـم
.
رسیدی با سِـلاح ِ گرم ِ احساس .. دل ِ سَـرسَخـتمو مغلوب کردی
زدی تیر ِ محبـّت رو به قلبم .. خودت رو پیـش ِ من محبوب کردی
.
دوباره زنده شد احساسم انگار .. تو در من عـشق رو بیدار کردی
کویـر ِ خشکِ قلب وُ باورم رو رسیدی با دلِت گـُلزار کردی
.
برام از عـشق گفتی .. از قـشنگیش .. تنم لرزید وُ قلبم زیر وُ رو شد
نگاهم با همه بدبینیا با جهانی تازه انگار روبرو شد
.
تـویی حالا برام تـنها بهانه برای گـفتن ِ شعـر از قشنگی
رسیدی وُ درونم پـُر شد از عشق .. شـُدم باز غـرق ِ رؤیاهای رنگی
.
بگو بازم برام یار ِ قدیمی .. بگو از عاشقی هرچی میدونی
بگو تنهام نمیذاری وُ هستی .. بگو که تا ابـد پیـشم میمونی
.
بمون با من دلیل ِ شادی ِ دل .. بمون تا غم توی سیـنم بمیره
بگیر از من تمام ِ غصّه ها رو .. که از تـو قـلب ِ مُردَم جون میگیره
.
تو که مثل ِ گلای یاس ِ خوشبو پـُر از زیبائی وُ احساس هستی
دل ِ من که یه گـُلدون ِ شکـَستـَست .. ولی بازم توو این گلدون نشستی
.
فـَدای بی ریاییت مهربونم که من رو لایق ِ مِهر ِت میدونی
چه خوبه که تو رو دارم دوباره .. چه خوب که باز تو با من همزبونی
.
تا ناکُجای دنیا راهم ز یار دور است
رفتن ثمر ندارد .. این راه بی عـُبور است !
.
راهی که ره ندارد بر هیــچ سمت وُ سویی
راهی بدون ِ جادّه ..حتـّی بدون ِ نور است !
.
در جستجوی عشقم پای ِ برهنه رفتم
راهی که انتهایش دانم درون ِ گور است !
.
هم راه بسته بر من .. هم من بُریده از راه ...
اسباب ِ مرگِ این عشق انگار جُفت وُ جور است !
.
دنیا ندید بر من یکروز عاشقی را
عشق ِ مرا نظر کرد .. دنیا چه چشمْ شور است !
.
با اینکه وصل ِ این عشق ناممکن وُ مَحال است
قلبم به پایَـش امّا میسوزد وُ صَبور است !
.
دانم رَوا نباشد ماندن به پای ِ این عشق
امّا دل است دیگر .. بی عقل وُ بی شعور است
.
تقدیر ِ من هم این بود .. جای ِ شکایتی نیست
این رسم ِ روزگار است .. رسمَش همیشه زور است !
.
