به تنگ آمد دلم از بس دُچار ِ رنج وُ غم شد
صدای هـِق هـِقـم زیر آمد امّا ناله بـَم شد
.
چنان پـُر کرد از غم در مـِیـَم ساقی ِ گـَردون
شـرابم خون ِ دل خوردن شد وُ مَـستیـم اَلـَم شد
.
ز بـَس دنیا همه غـمهای دورانـش به من داد
فــُزون شـُد بـَهر ِ مـَردُم شادِمانی؛ غـصّه کم شد
.
تمام ِ عـُمر کـوشـیـدم ز من قـلبی نرَ نجـَد
دریغا ! حاصلم رنـج وُ عذاب ِ دَم به دَم شد
.
به پای دل قــَدَم بُـگـذاشـتم در وادی ِ عـشق
ولی افسوس .. دل با پای نفـرت همقــَدَم شد
.
حساب ِ جـمع ِ هر لحظه ز عـمرم را شـِمـُردم
نتـیجه : غـصه صدها .. شادِمانی بی رقم شد !
.
کشیـدم بار ِ سنگیـن ِ تحـمّـل را به دوشـَم
کـمر طاقـت نیاورد .. زیر ِ بار ِ غـصّه خـَم شد
.
ز چـشمانم فرو آمد سِـر ِشکِ غـصّه هایم
لب ِ خشکیده ام از آب ِ دیده پـُر ز نـَم شد
.
