شبهای پردرد

از بس از این زندگی غم دیده ام شاعـر شدم

در سُرودَنهای احوالـم چـنـین ماهِـر شدم !

.

هرچه دنیا درد وُ غمها داشت آوَرد بر سرم

من نِـشـَستم بخت ِ تارم را فـقط ناظر شدم !

.

زیر ِ بار ِ اینهمه اندوه عجـب پُرطاقـتم !

آه .. مگر ایّـوب هستم کاینچنین صابر شدم ؟!

.

در طواف ِ کعبه ی رنج وُ عذابم دَم به دَم

من خـُدایم را در اوج ِ غصّه ها زائِر شدم !

.

خواستم در کوی ِ دلبر تا اَبـَد ساکِن شـَوَم

از بدِ دوران ز آنجا هم فقط عابر شدم …

.

بسکه در دنیا کشیدم زجر ِ بی حدّ وُ حساب

درحریم ِ حق تعالی طیـِّب وُ طاهر شدم !

.

یک شب ِ دیگر هم از شبهای پُر دردم گـذشت

باز هم در مَحضر ِ شب گریه ها حاضر شدم …

.

گاه .. تو .‌‌..

گاه تـو انگیزه ی آرامش وُ ذوق ِ عملم میشوی

گاه دلیل ِ عصبانیت وُ خشم وُ جـَدَلم میشوی !

.

گاه گــُریزان شـَوَم از یادِ تـو وُ نام ِ تـو 

گاه چنان وردِ زبانی که ضرب المثلم میشوی !

.

گاه چه دوری ز خیال ِ من وُ رؤیای من

گاه چه نزدیک ..که انگار بـغلم میشوی !

.

گاه خیالت بـبرد روح ِ مرا تا خـُدا

گاه تـو اغواگر ِ افکار ِ خوش ِ مُـبتذلم میشوی !

.

گاه شـَوَد سمت ِ نگاهت متوجّـه به من

گاه  که اصلاً نمیبینی ام وُ بی مَحـَلم میشوی !

.

گاه شـَوی تلخ بکامَـم که بَـد میشوی

گاه که خوبی تـو عشقم عسلم میشوی !

.

گاه به وَجد آیم وُ از شوق ِ تـو شاعر شـَوَم

گاه که نه دائم تـو جان ِ غـزلم میشوی !

.

گاه وُ بیگاه ندارد همه ی من تـویی

زندگی ام هستی وُ حتــّی اَجـَلم میشوی !

.

شور ِ شب ِ مستی ام

ای غم ِ تـو شـور ِ شب ِ مستی ام

خوب به زنجیر ِ دلـَت بستی ام !

.

با دلم از عشق چنان دَم زدی  

تا که مرا از خود ِ من رَستی ام !

.

رسم وُ ره ِ عاشقی ام دادی وُ

با غم ِ دلدادگی پیوستی ام

.

رفته ای امّا هنوزم تویی

بود وُ نبودم همه ی هستی ام !

.

من ز غم ِ عشق ِ تـو شاعر شدم  

از غم ِ آن عشق که بُـگسَستی ام !

.

فوت وُ فـَن ِ عاشقی ام را ببین 

خوب نگاه کن تـو زبـَردستی ام !

.