... مینویسم از دل ✒

مشخصات بلاگ

حسّ وُ حالم ظریف وُ عُـریان است
مثل ِ عریانی ِ تـن ِ نوزاد
.
وَ نگاهم همیشه رؤیایی ست
مثل ِ رؤیای کور ِ مادرزاد
.
حــرف هایم از درون ِ دلم
مثل ِ شعری که از قلم جاری ست

وَ زبانم لطیف وُ شیرین است
مثل ِ شیرینی ِ تـر ِ قـنـّاد ...
.


مُنا چ.ز ___

طبقه بندی موضوعی

۴ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «رنج» ثبت شده است

تا بخاطر دارم از این زندگی ِ بی صفت نامهرَبانی دیده ام

با همه همدرد وُ همراه بودم امـّا آه خودم بی همزبانی دیده ام

.

هرچقدر مَردُم خوشی وُ عیش وُ نوش دیدند از این زندگی

من همان اندازه اندوه وُ عذاب وُ سختی از این زندگانی دیده ام

.

وعده وُ قول و قراری من اگر دادم کسی را پس عمل کردم به آن

وعده ی سـَرخـَرمـَن وُ بیهوده امّا من فقط با خوش زبانی دیده ام!

.

آنکسی را که گمان کردم پـُر از مردانگی وُ مـَردی و معرفت است

از همان؛ نامردی وُ رفتارهای ناپسند ِ آنچنانی دیده ام!

.

آه چه گویم با تو از جور ِ زمانه..! هرچه گویم باز هم کم گفته ام 

من ز دستـَش رَنجها وُ دردهایی را که تو نامـَش ندانی دیده ام!

.

هرچه خواهـَد آوَرَد این روز ِگار رَنج وُ مَشقـَّت بر سرم؛ میپذیرم

چون من آن را روزگار ِ بی وفای پـَست وُ فانی دیده ام

.

هیچکس در راه ِ جانفرسا وُ سخت ِ زندگی یاری رسان ِ من نبود  

من فقط از جانب ِ پَرورد ِگارم گــَه گــُداری پُـشـتــبانی دیده ام...!

.

به تنگ آمد دلم از بس دُچار ِ رنج وُ غم شد

صدای هـِق هـِقـم زیر آمد امّا ناله بـَم شد

.

چنان پـُر کرد از غم در مـِیـَم ساقی ِ گـَردون

شـرابم خون ِ دل خوردن شد وُ مَـستیـم اَلـَم شد

.

ز بـَس دنیا همه غـمهای دورانـش به من داد 

فــُزون شـُد بـَهر ِ مـَردُم شادِمانی؛ غـصّه کم شد

.

تمام ِ عـُمر کـوشـیـدم ز من قـلبی نرَ نجـَد

دریغا ! حاصلم رنـج وُ عذاب ِ دَم به دَم شد

.

به پای دل قــَدَم بُـگـذاشـتم در وادی ِ عـشق

ولی افسوس .. دل با پای نفـرت همقــَدَم شد

.

حساب ِ جـمع ِ هر لحظه ز عـمرم را شـِمـُردم

نتـیجه : غـصه صدها .. شادِمانی بی رقم شد !

.

کشیـدم بار ِ سنگیـن ِ تحـمّـل را به دوشـَم

کـمر طاقـت نیاورد .. زیر ِ بار ِ غـصّه خـَم شد

.

ز چـشمانم فرو آمد سِـر ِشکِ غـصّه هایم

لب ِ خشکیده ام از آب ِ دیده پـُر ز نـَم شد

.

از عـشق میـسُـرایَم .. از حسّ ِ ناب ِ جانم

از رنـج ِ دلـپذیری کـز مهـر ِ تـو در آنـم

.

یاد ِ تـو در وجودم هردَم روان وُ جاری ست

نامـَت چو دُرّ وُ گوهر میریزد از زبانم

.

سرمای روزگارم از تـو همیشه گرم است 

رنگ ِ بهـار دارد با عشق ِ تـو خـزانـم

این عشق در وجودم تا هست غم ندارم 

صدساله هم که باشم با عشق ِ تـو جوانم

.

خون در درون ِ قلبم میجوشد از تـو انگار

عشقت چو آتـش ِ داغ میسوزد استخوانم

.

از عشق ِ تـوست اگر جان، جامانده در وجودم

این جان ِ نیمه جان هم از تـوست مهربانم

.

من عاشق ِ تـو هستم در اوج ِ بی تـو بودن

سخت است تاب ِ این عشق .. امّا میتوانم !

.

بر سر من چه آمده ؟! چرا نمانده طاقتم ؟! 

چرا خیال ِ او ز من بُرده قرار وُ راحتم ؟!

.

کم بوده غم برای من ای روزگار ِ لعنتی ؟ 

عاشقی ام دیگر چه بود ؟ کجا بَرَم شکایتم ؟!

اینهمه غم که میخورم کِی خبرش رسد به او ؟!

او که ز من بی خبر است .. پس چه ثمر ریاضتم ؟!

.

هرچه که میکشم همه از دل ِ لامروَّت است 

میروم هرکجا رَوَد تا چه شوَد نهایتم !

.

هرشبم از هوای او خواب، مرا نمی بَرَد 

او شده قبله گاهم وُ زمزمه ی عبادتم !

.

قصـّه ی روزگار ِ من قصـّه ی رنج وُ حسرت است 

چشمه ی اشک شد ز من هرکه شنید حکایتم

صبا بیا شعر ِ مرا ببر بخوان پیش ِ خدا 

حاجتِ من به او بگو تا بکند اجابتم !!!

.