روز ِ مرگم سـر ِ قـبرم دوستان تاج ِ گلایوُل نبـَرید
نرگس وُ مریم وُ مینا وُ اقاقی گــُل ِ سُـنـبل نبـَریـد
.
من فـقط عاشـق ِ رُز بـودم وُ آن هم رز ِ قرمز رز ِ سُـرخ
شاخـه ای ساده کـفایت کـُـنـَدَم .. پـس به تجـمّـل نبرید
.
وقت ِ تـشیـیـع هـمگی از زن وُ از مَرد خـودآرا باشـید
نـشـوَد مجلس ِ من بـی بَـر وُ رو ؟! آدم ِ اُمّـُـل نبـَریـد
.
دوست دارم غزل وُ مـثنوی وُ قـطـعه بخوانید آنگاه
ببـَرید دفتری از شعر، فقط سوره وُ شش قـُل نبرید
.
روحـَم از شـیـوَن وُ زاری ِ عـزیـزان بخـدا میـرنجـَد
هرکـه را نیست غم ِ هجرت من تاب وُ تحمّـل نبرید
.
راسـتـی بَـعـد ِ چـِـهـِل سـنگ مرا آبـی ِ نـیلی بزنـیـد
وَ پـَس از آن سـَر ِ قـبرم گر که رفـتید دگر گــُل نبرید
.
