نه کسی را دوست دارم.. نه کسی در دل ِ من هست
نه کسی همرهِ عشق ِ دل ِ ناقابل ِ من هست
.
نه دگر تشنه ی عشقم.. نه دگر برده ی احساس
بعد از این کِـبر وُ سیاهی همه جا با دل ِ من هست
.
عشق .. شادی وُ محبَّت همه ارزانی ِ دُنیا
که فقط گوشه ی عُزلـَت حقّ ِ آب وُ گِل ِ من هست
.
آه وُ نفرین ِ دو عالم به من وُ بخت ِ سیاهم
که در آغاز ِ جوانی اینچنین حاصل ِ من هست
.
چه کسی صاحب ِ دنیاست که چنین عـدل ندارد ؟!
که دگر کرده فراموشم وُ ناغافل ِ من هست
.
