عشق ...

   عــشق چون کوهی کـَلان

بوسه اش آتـشفـشان

.

ذوب میگردد دلـت 

گر شـَوی مغلوب ِ آن

.

دلبستگی ِ عبث

چه سخت گذشت بر من این سالها تا که آرام شد دلم

بعد از آن بوسه ی آخر؛ کز عشق ِ تـو ناکام شد دلم

.

چه سخت گذشت بعـدِ تـو تا من دوباره من شدم

تا آرَمیـد قـلبم از خـشـم ِ زندگی وُ رام شـد دلـم

.

بـُریـدم از تعـلـّـق ِ دل؛ آن اتــّصال ِ بـیـهوده

از آن فریبی که به من دادی وُ من خام شد دلم

.

هرچه داشـت این دلـبـستگی ِ عَـبَـث به کام ِ تـو شد

تـو شدی دلـپاک وُ بی گناه وُ من بـدنام شـد دلـم

.

چه بی گـناه به تـبعـیدم فرستادی وُ چه بی پناه

به جـزیره ی تاریکِ نـفرت اعـزام شد دلـم

.

به جـُرم ِ وفای به عـهد محکوم به مرگ شد قـلبم  

کاش در ملأ ِ عام بود آن لحـظه که اعـدام شـد دلـم

.

غزلی طعم ِ لب ِ تو

سـَرگـشـته از آن نوش ِ لب ِ لَعل ِ تـو هستـم

وَز بوسه ی عشق ِ تـو چو میخواره ی مستم !

.

آندم که خدا وَحی ز عشق ِ تـو به من داد

از هرچه کز این عشق سَـوا بود گــُسَستم !

.

نه پـیرو ِ دینـم وَ نه فرمانبـَر ِ ایـمان 

من بنده ی عشق ِ توام وُ بوسه پَـرَستم !

.

بیرون نشـَوَد روح ِ من از باغ ِ خیالـَت

تا در طلب ِ بوسه ی عشق ِ تـو نشستم !

.

امشب که در آغوش ِ خیال ِ تـو شـَوَم باز

آنقـدر ببوسم که بنالی تـو ز دسـتـَم !

.

از بوسـه سـُرودم غـزلـی طعـم ِ لب ِ تـو

این قافیه ها را ز تــَمـَنـّای تـو بـَسـتـَم !

.