از بس از این زندگی غم دیده ام شاعـر شدم
در سُرودَنهای احوالـم چـنـین ماهِـر شدم !
.
هرچه دنیا درد وُ غمها داشت آوَرد بر سرم
من نِـشـَستم بخت ِ تارم را فـقط ناظر شدم !
.
زیر ِ بار ِ اینهمه اندوه عجـب پُرطاقـتم !
آه .. مگر ایّـوب هستم کاینچنین صابر شدم ؟!
.
در طواف ِ کعبه ی رنج وُ عذابم دَم به دَم
من خـُدایم را در اوج ِ غصّه ها زائِر شدم !
.
خواستم در کوی ِ دلبر تا اَبـَد ساکِن شـَوَم
از بدِ دوران ز آنجا هم فقط عابر شدم …
.
بسکه در دنیا کشیدم زجر ِ بی حدّ وُ حساب
درحریم ِ حق تعالی طیـِّب وُ طاهر شدم !
.
یک شب ِ دیگر هم از شبهای پُر دردم گـذشت
باز هم در مَحضر ِ شب گریه ها حاضر شدم …
.
