من دختر ِ اهوازم .. در سینه پُر از رازم
خون در رگ ِ من گرم است .. با عشق هم آوازم
.
دلداده ی کارونم .. دلبسته ی شبـهایَـش
از خوبی ِ اقوامَش پیش ِ همه مینازم
.
در معرفت وُ یاری چون مرغ ِ سبُـکبالم
هرکس مَدَدی خواهَد آماده به پروازم
.
صحرای محبـَّت را من چشمه ی احساسم
بر ظلمت ِ شبهایَـش نورانی ِ مَهنازم
.
از مستی وُ شیدایی چون موج ِ خـُروشانم
بر هرکه مرا خواهَد جان وُ دل ِ خود بازم
.
من دختر ِ کارونم .. آن رود ِ روان وُ پاک
بر زورق ِ غمهایَت دریاچه ی اعجازم …!
.
اهواز ِ من .. اهواز ِ زیبا .. شهر ِ خوبی
این مرکـز ِ پیوندِ اقوام ِ جُـنوبی
.
شهری که مینازَد به پُـلهای قـشنگـش
پُـز میدهد با مردم ِ زبر وُ زرنگـش
.
اهواز آوای ِ خوش ِ دلدادگان است
شهر ِ نوای دلکـَش ِ آهنگران است
.
شهر ِ صبوری وُ توان است وُ تحـَمُّـل
پَـرورده ی مَرد وُ زنان ِ بهتر از گـُل
.
اقوام ِ اهوازی غیورند وُ بُرومند
با لـَهجه های قـومی ِ شیرین تر از قـند
.
خون در رَگِ این مَردُمان پیوسته گـرم است
یک مَردِ اهوازی نجـیب وُ اَهـل ِ شـَرم است
.
اهـواز با این مردمَش همتا ندارد !
هرکس که مهمانش شـَوَد دِل میسپارد
.
اهواز ِ من .. جانم فدای کوچه هایت
من دوستت دارم فراوان بی نهایت ...
.
