دلـَت دریای ِ لطف وُ مهرَبانی ست
سِرشتـَت پاک .. روحَـت آسـِمانی ست
.
نگاهَـت رهبر ِ اُرکِستـْر ِ عشق است
همان عشقی که در دل جاودانی ست
.
دلم پـُر میشود از عشق وُ احساس
از آهنگ ِ نگاهت کآن چنانی ست !
.
چه زیبا ساز ِ دل را مینوازی
چو انگشتان ِ زیبای پیانـیست !
.
نوایی خوشـتر از عشقـَت ندیدم
کزآن مرغ ِ دلم در نغمه خوانی ست
.
نمیدانم چه کردی با دل ِ من
که این عشق از دلم یکـدَم جـُدا نیست !
.
دلم میخواهد از عشقـَت بمیرم
که از عشق ِ تـو مُردن زندِگانی ست !
.
ای مهربان !
.
شاخه گل ِ مهربانی ات
در قاب ِ لحظه های دلتنگی ام
هنوز تازه وُ خوش عطر مانده است
.
وَ پروانه ی احساسم
همچنان از شـَهد ِ این گل میمکد ...
.
گل ِ مـِهر ِ تـو در من هرگز پژمرده نخواهد شد !
.
من دختر ِ اهوازم .. در سینه پُر از رازم
خون در رگ ِ من گرم است .. با عشق هم آوازم
.
دلداده ی کارونم .. دلبسته ی شبـهایَـش
از خوبی ِ اقوامَش پیش ِ همه مینازم
.
در معرفت وُ یاری چون مرغ ِ سبُـکبالم
هرکس مَدَدی خواهَد آماده به پروازم
.
صحرای محبـَّت را من چشمه ی احساسم
بر ظلمت ِ شبهایَـش نورانی ِ مَهنازم
.
از مستی وُ شیدایی چون موج ِ خـُروشانم
بر هرکه مرا خواهَد جان وُ دل ِ خود بازم
.
من دختر ِ کارونم .. آن رود ِ روان وُ پاک
بر زورق ِ غمهایَت دریاچه ی اعجازم …!
.
دیگه از عشق نمیخونم .. چون دیگه عشقی نمونده
خیلی وقته که توو سیـنم روزگار جاشـوُ سوزونده
.
خیلی وقته که غم ِ عشق دیگه روم اثر نداره
دیگه حتـّی دردِ دوری اشکـمو در نمیاره
.
این روزا دنیا به چشمم یه سرای ِ سوت وُ کوره
عشق وُ عاشقی کدومه؟ زنده موندنم به زوره !
.
مثِ زاغای سیاهِ باغ ِ خشکِ روزگارم -
پـُر شدم از قهر وُ نفرت .. دیگه احساسی ندارم
.
اون روزایی که وجودم همه عشق بود وُ صداقت
چی شد آخرش نصیبم ؟ بجـُز افسوس وُ نِدامَت !
.
توی دنیایی که جایی واسه خوبیا نداره
من چرا باید بمونم ؟ منکه خوبیم بی شماره !!!
.
من برای دار ِ دنیا مثِ پیرهن ِ گـُشادم
لایق ِ داشتن ِ من نیست .. آخه از سرش زیادم !!
.
دنیا کاری کرده با من که نبودش آرزوم شه
واسه من شروع ِ تازست .. اگه این دنیا تموم شه !
.
