عشق ِ کاغذی

یک استکان ِ چای .. یک کاغـذ وُ قلم

یک نیمه ی شب وُ یک عـشق در دلم ...

.

حسّی پـُر از هوس .. فکری پـُر از گناه 

شعـری که میشود همـوَزن ِ اشک وُ آه ...

.

با واژه ها قـلم همخواب میـشود 

کاغذ به زیرشان مِحراب میشود ...

.

محصول ِ این وصال شاید غـزل شود

امّا نه شاید این شعر مبتـذل شود !

.

دارد چه میکند با واژه ها قلم ؟!

گویی تو جای شعر هستی مقابلم !

.

مَرز ِ خیال وُ تو باریک میشود !

دارد تنت به من نزدیک میشود ...!

.

احساس ِ بوسه ها .. آن گرمی ِ نگاه

اینها خیال نیست ! هستی کنارم آه ...

. 

اوهام ِ بودنت عـین ِ حقـیقـت است !

این عشق ِ کاغذی سرشار ِ لذت است ...

.

بر روی کاغـذم برگشت استکان

شد چای مثل ِ رود بر شعر ِ من روان ...

.

صدایش را شنیدم ...

صدایَش را شنیدم جان گرفتم

ز کُـفر افتادم وُ ایمان گرفتم !

. 

چنان عطر ِ کلامَـش تازه ام کرد

که گویی غـُسل در باران گرفتم !

.

غمین وُ خسته وُ سرگشته بودم

ولی با صُحبتـَش سامان گرفتم

.

کلام ِ دلنشینـَش شعر ِ نـَغـزی ست

که از آن مَطلَع ِ تابان گرفتم

.

ز نـَجوایَـش درونم زیر وُ رو شد

هرآنچه خواست قلبم آن گرفتم !

.

مرا حاجت از این خوشتر نباشد

که در اوج ِ غم از یـَزدان گرفتم

.

عجب حال ِ خوشی دارم من امشب 

که جان ِ تازه از جانان گرفتم !

.

گاه .. تو .‌‌..

گاه تـو انگیزه ی آرامش وُ ذوق ِ عملم میشوی

گاه دلیل ِ عصبانیت وُ خشم وُ جـَدَلم میشوی !

.

گاه گــُریزان شـَوَم از یادِ تـو وُ نام ِ تـو 

گاه چنان وردِ زبانی که ضرب المثلم میشوی !

.

گاه چه دوری ز خیال ِ من وُ رؤیای من

گاه چه نزدیک ..که انگار بـغلم میشوی !

.

گاه خیالت بـبرد روح ِ مرا تا خـُدا

گاه تـو اغواگر ِ افکار ِ خوش ِ مُـبتذلم میشوی !

.

گاه شـَوَد سمت ِ نگاهت متوجّـه به من

گاه  که اصلاً نمیبینی ام وُ بی مَحـَلم میشوی !

.

گاه شـَوی تلخ بکامَـم که بَـد میشوی

گاه که خوبی تـو عشقم عسلم میشوی !

.

گاه به وَجد آیم وُ از شوق ِ تـو شاعر شـَوَم

گاه که نه دائم تـو جان ِ غـزلم میشوی !

.

گاه وُ بیگاه ندارد همه ی من تـویی

زندگی ام هستی وُ حتــّی اَجـَلم میشوی !

.

در بستر ِ رویایم ...

امشب ز تمنـّایـَت میسوزم وُ تب دارم

هذیان به زبان گویان نام ِ تـو به لب دارم ...

.

در بستر ِ رؤیایم مستانه غزلخوانم

گویی که تـو را تنها در خلوت ِ شب دارم ...

.