وَ روزگار من همچنان غم آمیز میگذرد

وَ هِـی بهار می آید وُ هِـی پاییـز میگذرد

وَ روزگار ِ من همچنان غـَم آمیـز میگذرد ...

.

عُمری که آب ِ روان است وُ ز لب ِ جوی میرَوَد

از میان ِ گلوی ِ من بُـرّان چو تیـغ ِ تیـز میگذرد ...

.

گویَـند گذر ِ زمان طلاست وَ ارزش دارد

پس عـُمر ِ گِران ِ من چه که ناچیز میگذرد ؟

.

ای خدا مَرا بـبیـن وُ خوب تماشا کـُن 

که چگونه اشکهایـَم ز دیده خونریز میگذرد ...

.

من همان بنده ی پُـر نیاز ِ توام که به زور

هر لحظه ز عـُمرم به تقـوی وُ پرهیـز میگذرد ...

.

خسته ام دیگر از این روزهای پُـر تکرار

از امروز وُ فرداهای پوچی که یکریز میگذرد ...

تا کِی چـَشم ِ امیـد ببندم به فردای نآمـده ؟

چقـدر تحمُّـل کنم وَ بگویـم این نیـز میگذرد ...؟

.

من هیچ ندارم

کو گوش که من مـیل ِ سخن داشته باشم 

کو حرف ِ مؤثـِر  که دَهـَن داشته باشم ؟!

.

یک حرف بفهمی مگر هست که اصلاً

در محضر ِ آن حرف ِ بزن داشته باشم ؟!

.

آن چـَشم که توانـَد ببیند غـم ِ من را

کو تا طـلب ِ دیده شدن داشته باشم ؟!

.

در روز ِگاری که کسی فکر ِ کسی نیست

غمخوار که دارد ؟ که من داشته باشم ؟!

.

من هیـچ ندارم بجـُز این پیـرهَـن ِ تن 

کـز شـَرم ببایَـد به بدن داشته باشم !

.

از بی کـفـنی جان به تنم هست وگرنه

گورم به کجا بود که کـفن داشته باشم ؟!

.

چه خوب که باز تو با من همزبونی

رسیدی با سِـلاح ِ گرم ِ احساس .. دل ِ سَـرسَخـتمو مغلوب کردی

زدی تیر ِ محبـّت رو به قلبم .. خودت رو پیـش ِ من محبوب کردی

.

دوباره زنده شد احساسم انگار .. تو در من عـشق رو بیدار کردی

کویـر ِ خشکِ قلب وُ باورم رو رسیدی با دلِت گـُلزار کردی

.

برام از عـشق گفتی .. از قـشنگیش .. تنم لرزید وُ قلبم زیر وُ رو شد

نگاهم با همه بدبینیا با جهانی تازه انگار روبرو شد

.

تـویی حالا برام تـنها بهانه برای گـفتن ِ شعـر از قشنگی

رسیدی وُ درونم پـُر شد از عشق .. شـُدم باز غـرق ِ رؤیاهای رنگی

.

بگو بازم برام یار ِ قدیمی .. بگو از عاشقی هرچی میدونی

بگو تنهام نمیذاری وُ هستی .. بگو که تا ابـد پیـشم میمونی

.

بمون با من دلیل ِ شادی ِ دل .. بمون تا غم توی سیـنم بمیره

بگیر از من تمام ِ غصّه ها رو .. که از تـو قـلب ِ مُردَم جون میگیره

.

تو که مثل ِ گلای یاس ِ خوشبو پـُر از زیبائی وُ احساس هستی

دل ِ من که یه گـُلدون ِ شکـَستـَست .. ولی بازم توو این گلدون نشستی

.

فـَدای بی ریاییت مهربونم که من رو لایق ِ مِهر ِت میدونی

چه خوبه که تو رو دارم دوباره .. چه خوب که باز تو با من همزبونی

.

جامه ی عشق بر تنم اندازه نیست

من به بـدبخـتـی عادت کرده ام

بر چـُنین سختی عادت کرده ام

.

جامه ی عشق بر تـنم اندازه نیست

من به بـی رَخـتـی عـادت کــرده ام

.